De Via Gladiola werd bereikt. Een stille Via Gladiola. Dit vanwege de vliegramp. Toch was er soms nog wel muziek te horen. Op de Via Gladiola werd soms nog wel gezongen.
Filmpje begin Via Gladiola
Het was wel erg warm en het werd vergeleken met 1995, mijn eerste Vierdaagse. Met nog een kwartier of drie te gaan besloot ik even uit de drukte nog wat te drinken.
Vanwege de vroege start van vandaag had ik nog tijd genoeg.
Ballonnen
Daarna liep ik weer verder en genoot ondanks de weinige muziek toch van de intocht.
Rustig doorlopen richt de finish
Gladiolen in de rugtas
Bij het Radboudziekenhuis zag ik weer een aantal patiënten liggen en zitten terwijl ze aan het genieten waren van de binnenkomst van de wandelaars.
Ook het Radboud UMC feliciteert de wandelaars.
We zijn er bijna.
Langzaam kwam de dansende agent in zicht. Uiteraard moest er een filmpje worden gemaakt van de dansende agent.
De wandelaars konden zich koel houden door diverse sproeiers.
We moesten even wachten om over te steken op het drukke kruispunt Groenestraat Via Gladiola.
Filmpje dansende agent
Het werd steeds drukker.
Wat een bloemen bijna niet meer te dragen.
Maar toen we verder konden waren de tribunes al snel te zien.
Ook het publiek vermaakte zich geweldig.
Er waren vele spandoeken te zien.
Ook werd er geld opgehaald voor diverse goede doelen.
Helaas liep ik links naast een groep militairen zodat ik Johan Willemstein niet persoonlijk kon uitnodigen voor de reünie en hem bedanken voor deze editie van de Vierdaagse.
Filmpje bij de trinunes op het Keizer Karelplein
Gelukkig kon mijn broer dat later wel doen.
Nu komt de finish echt in zicht.
Daarna richting de finish, nog een keer afmelden en nummer 17 ophalen.
Filmpje finish Vierdaagse 2014
Daarna ging ik even in de buurt van het afmeldhokje zitten en kwam in gesprek met een aantal personen. Een jongen van een jaar of 12 was erg trots. En een vrouw stak de blijdschap van haar eerste Vierdaagse niet onder stoelen of banken. Ik vroeg of er nog een kroontje op de medaille kwam. (Dus eigenlijk volgend jaar weer) ze antwoordde er niet afwijzend op.
Nu wachten op mijn broer. Ik had afgesproken bij de Albrontent te zitten.
Daar zag ik diverse vlaggen halfstok hangen.
Toch was er wel blijschap over de prestatie op de Wedren ondanks dat er geen muziek was en er een dubbele sfeer hing.
Ondertussen had ik ook weer 2 Gelderlanders gehaald. Hoewel ik vertrouwen had dat ook mijn broer het zou gaan halen, begon het toch wel tegen zessen te lopen. En mijn batterij van de telefoon was zo goed al leeg. Dus hij was niet te bereiken. Ondertussen was ik ook even naar de toilet geweest en had even gekeken of hij er echt niet aankwam. Rond tien voor zes was hij gefinisht , dat was dus mooi op tijd, hij had het rustig aan gedaan.
Een voordeel hierbij is natuurlijk dat hij wist hoe lang het nog was en daardoor zijn rusten goed kon inschatten. Hij was moe en gaf toe dat hij uitzag naar 2016, het jaar dat hij ook naar de 40 kilometer mag. 2016, de honderdste Vierdaagse. En ondanks dat ik er niet mee bezig was geweest besefte ik dat wij zojuist waren 'geplaatst' voor deze Vierdaagse. Vier keer reglementair uitlopen vanaf 2010. En dat was met 2010, 2012, 2013 en 2014 gebeurd. (Voor mijn broer 2010, 2011, 2012 en 2014). Na even goed te hebben uitgerust liepen we richting de bus. Die stopte op de Canisiussingel, dus we liepen daar naartoe. Een klein kwartiertje lopen. Je kon ook naar het station lopen, maar we wisten dat er dan een pendelbus richting Canisiussingel en dat duurt een half uur, want je rijdt door heel de stad.
In Beek aangekomen besloten we eerst een frietje met voor mij een gehaktbal te gaan eten. Dan konden we daarna gaan douchen en later het succes vieren bij Spijker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten