Vrijdag 19 juli 2013 (Via Gladiola)

 

Het feest kan beginnen. De Via Gladiola het doel van iedere Vierdaagseloper.

We zijn er bijna.  

Nog ongeveer 6 kilometer wandelen met gladiolen.

Met iedere stap komt de finish echt dichterbij. Dat was natuurlijk de hele week al zo, maar nu ga je het echt beseffen.  

Zelf de lieve heer wordt bedankt. 

Het kruisje is bijna binnen. Voor mij een succesvolle Vierdaagse.

En ook een relatief eenvoudige, mede door het feit dat ik iedere dag 10 kilometer minder heb hoeven wandelen. 

Nie te Geleuve

Helaas heeft mijn broer op moeten geven, zodat we nu beide 16 maal de Vierdaagse hebben uitgelopen. 

Muziek 

Hij zat nu bij de KRO te genieten van zijn VIP arrangement.

Swingende supporters 

Hoewel de finish in zicht is en de pijn even is vergeten voor de wandelaars is het nog wel een uurtje wandelen. 

Weer een dame op de schouder meegenomen.  

En genieten van de vele speciaal uitgedoste wandelaars en hun supporters. 

Verder was er volop muziek zowel langs de kant als op de route. Ook waren er spandoeken te zien en vlaggen van diverse landen. Menig gladiool werd uitgedeeld en de felicitaties werden door de lopers in ontvangst genomen.  

Even kletsen met vrienden en bekenden. 

Op een bepaald moment wilde een groep van de politie Oost Nederland passeren, maar ze vroegen in tegenstelling tot de militairen net voor de brug netjes of ze mochten passeren. En de weg was ook ruim genoeg dus ik kon op een ander gedeelte van de weg gaan lopen. Ik verontschuldigde mij dat ik voor hun voeten liep.

Die groepen zijn overigens ook altijd een geweldige ervaring.  

En ik wist dat mijn broer ze allemaal voorbij zag komen bij de KRO tent.  

Hoeveel kratten??? 

Vierdaagsevlaggen hingen voor de ramen. 

En door dit feest, het geweldige weer en het enthousiaste publiek was ik al vlug bij de dansende agent.   

Even wachten. 

Links van mij kwamen wandelaars langs die zich hadden verkleed als Jansen en Jansens twee karakter uit de strip Kuifje.  

We mochten weer verder. Veel wandelaars geven een gladiool aan deze agent. 

Reclame voor een biermerk 

Wandelaars kunnen onder een boog doorlopen gevormd door de handen van het publiek. 

Handjeklap 

De wave

En weer de boog.

Kom er maar onderdoor. 

Politiekkorps. 

Handjeklap door het publiek. 

Er moesten nog steeds gladiolen worden uitgedeeld 

Woerden is top, iedereen is eigenlijk top.  

Vlaggen in allerlei kleuren.

Het werd steeds drukker op de Via Gladiola.  

De Vierdaagsefotograaf 

Omroep Gelderland was aan het filmen. 

Het eindpunt kwam nu echt in zicht en ik was dan ook snel op het Keizer Karelplein, waar ik Johan Willemstein een hand gaf en hem bedankte voor deze geweldige editie van de Vierdaagse. Hij feliciteerde mij.    

Applaus voor iedereen. 

Daarna liep ik langs de VIP tent van de KRO maar ik zag mijn broer niet. Hij had mij overigens ook gemist.  

Wat een bossen gladiolen.  

Dan maar doorlopen naar de Wedren om me af te melden.  

Harm van Omroep Gelderland.   

En dat deed ik rond tien voor vijf. Deze Vierdaagse had ik succesvol afgerond, het cijfertje 16 kon op mijn Vierdaagsekruisje.  

SBS6 

Ja ik ben bijna 50 dus ik mocht eindelijk 40.  

Een verademing, kortere afstand, meer rust en rustiger kunnen eten iedere avond.  

Ik wil iedereen die deze Vierdaagse succesvol heeft uitgelopen van harte feliciteren. En degene die het niet gelukt is 15 juli 2014 is de start van de 98^ste Vierdaagse.

Ja, ik ben verslaafd. 

(VIP Kro tent)

Na mijn finish probeerde ik mijn broer te bereiken wat door de gebruikelijke netwerkproblemen gedurende de laatste uren niet lukte.

Omdat ik wist dat hij een VIP arrangement had gewonnen van de KRO liep ik richting de Vereniging waar de KRO stond. Ik vroeg aan de beveiliger of hij mijn broer kon roepen, maar zij adviseerde mij naar de andere kant de gaan.  

Mijn broer probeerde ondertussen mij te bereiken (de SMS berichten waren aangekomen) en toen zag hij mij.  

Ik kreeg een VIP kaartje en mocht het laatste uur genieten van de binnenkomst van de laatste wandelaars. En een biertje. Het was een heel leuke ervaring zeker om de wandelaars binnen te roepen (schreeuwen) die echt net voor zes uur langskwamen.  

Om zes uur sluit de finish en vanaf dit punt is het nog een minuut of vijf.

Het zou toch zonde zijn vier dagen wandelen 120, 160 of 200 km afgelegd en dan net het kruisje missen.

Een man die tegen de tijdslimiet binnen leek te komen wilde zelfs een klein stuk af te snijden door over het Vereningingsterrein te lopen. Het gevolg was dat hij viel. Hij kon echter snel weer doorlopen. Hopelijk heeft hij het nog op tijd gehaald.   

Hoewel het steeds verder naar zessen liep, bleven er toch nog veel wandelaars langskomen. 

Aan ons enthousiasme zal het niet gelegen hebben en later begreep ik dat men tot ongeveer kwart over zes beloningen had uitgegeven zodat ook de laatste wandelaars hun welverdiende beloning in ontvangst konden nemen. 

Ook de dames van de KRO bleven aanmoedigen. 

Later konden de KRO medewerkers genieten van hun rust. 

Nog een klein stukje, tik tik tik gaat de klok naar zes uur. 

Kom op jullie halen het!!!! 

Oei het wordt nu toch wel erg krap aan.  

Nog een klein stukje te gaan.  

Het blijft nog steeds komen, wel opschieten anders heb je 4 dagen voor niets gewandeld. 

Iets over zessen liepen we richting het station waar we de bus richting Beek wilden nemen.  

Lekker fruit.

We moesten echter net als twee jaar geleden eerst met een pendelbus richting de Canisiussingel. Dat duurt een half uur vanaf station.  

Op stelten.

Ik zat voorin op de grond in de volle bus. Volgend jaar toch even kijken hoe we het gaan aanpakken. Is in principe vlak bij de Wedren.  

Overigens zagen we in de bus een taxi allerlei capriolen uithalen om andere auto's te passeren. Toen we bij de Canisiussingel aankwamen moesten we nog een klein kwartier wachten voordat we richting Beek konden. Hier liepen we naar de snackbar om wat te eten en te drinken. Een lekker frietje met en een overheerlijke gehaktbal. Omdat het druk was duurde het even, maar na een kwartiertje konden we genieten van de maaltijd. Daarna konden we richting het gastadres om te douchen en ons klaar te maken om nog enkele pilsjes te drinken bij Spijker. 

Vergeet mijn gastenboek niet: