Airbornetocht 7 september 2013 (25 km)

Zaterdag 7 september stond de eerste wandeltocht na de Vierdaagse op het programma. Het was de Airbornetocht die start in Oosterbeek. Twee jaar geleden had ik samen met mijn broer deze tocht voor het laatst gelopen. Toen slechts 10 kilometer omdat ik na de Vierdaagse van 2011 waar ik was uitgevallen last bleek houden van de knie. Toen was de vraag zelf of de knie (die was behandeld door de fysiotherapie was behandeld) het zo houden. Vandaag stond er weer 25 kilometer op het programma.

Samen met mijn broer zat ik om 7.51u in de trein richting Nijmegen waar we besloten over te stappen. In de trein zat een man die probeerde op een kaart van zijn vriendin te reizen. Het kostte hem €48,50 en hij had nog gelukt vertelde de conducteur. Voor het reizen met een reisdocument van een ander staat een boete van €90,- voor valsheid in geschriften. De kaart werd ingenomen. In Nijmegen moesten we overstappen in de trein naar Oosterbeek. Wij hadden een goed besluit genomen want er kon ook worden overgestapt in Arnhem. Hier stond echter het perron overvol. Maar na 5 minuten kon iedereen de trein weer uit want Oosterbeek was bereikt.  

In Oosterbeek aangekomen is het nog een minuut of tien lopen naar het startterrein. Er waren al veel wandelaars gestart.  

Omdat we voor €19,- een treinkaartje + startbewijs hadden gekocht konden we direct doorlopen om gescand te worden. Rond kwart voor elf waren we ook van start gegaan.  

Het eerste stuk liep richting de militaire begraafplaats. Omdat het druk was, konden we het eerste uur niet echt het tempo maken.   

In de pop zit niet zoveel beweging dat moet van de wandelaars komen. 

Klimmen

Maar toen we uiteindelijk weer in de buurt van het station waren werd de weg breder. En de tien kilometer zou ook af snel afslaan.  

Hier liepen veel ouders met kinderen, die soms zelfs nog in een (wandel)wagentje zaten. Zowel jong als oud moet weten wat het betekent om in vrijheid te leven en welke offers daarvoor in de Tweede Wereldoorlog zijn gebracht. Never forget.  

Na de splitsing werd het wat rustiger en liepen we richting Wolfheze. Daar aangekomen hadden we ongeveer 8 kilometer afgelegd en besloten we even te rusten.  

Andere wandelaars liepen ondertussen voorbij.   

Na een kwartier liepen we ook weer verder door Wolfheze. 

Daar stonden een paar poppen die gekleed waren in militair tenue.  

Na weer een aantal kilometers te hebben afgelegd kwamen we bij de landingsvelden. Hier is tegenwoordig een golfterrein.  

Even later liepen we langs het clubhuis.  

Bij de andere sportvelden die enkele honderden meters van dit golfterrein liggen was het weer tijd voor een rust en sanitaire stop. Na de rust liepen we weer verder.

Hierna liepen we verder langs een kanon, het Airborne monument in deze omgeving waar de slag bij Arnhem werd uitgevochten.   

Muziek 

Airbornevlag 

Controlekaart gereed houden. 

De grootste eendaagse wandeltocht ter wereld, dus we waren niet alleen. 

Weg richting Oosterbeek 

Zwaar bepakt. 

Op een bepaald moment kwamen we langs een extra vrije zone waar je vrij zou zijn.  

Maar wel met cameratoezicht uiteraard, maar ben je dan wel vrij?  

Begluurd t.b.v. uw vrijheidsgevoel. 

Even later kwamen we bij Duno waar een mooi uitzicht was op Arnhem. Daar hebben we nog even gerust.  

Mooi uitzicht. 

Ondertussen kwam Oosterbeek al weer in zicht.  

Nog even de laatste stempel ophalen. 

En naar deze oude legertruck kijken.  

Nog even een ijsje kopen. Een vrouw vroeg of wij wisten hoeveel militairen in de oorlogsjaren de IJssel waren overgestoken. Dat was een vraag bij een kinderquiz. Ik wist het niet maar vroeg me af of het niet ergens langs de route te lezen was.  

In de wei stond een paard. 

Nadat we door de Weverstraat waren gelopen, kwam de Utrechtsestraat in zicht.  

Hier was het defilé.

   

Muziek- en twirlinggroepen, wandelaars, militairen en toeschouwers maakten de laatste kilometers tot een waar feest.

Ik liep uiteindelijk voor de achtste maal de tocht uit.

Finish 

Na een kort rustmoment liepen we weer richting de trein.  

Er kwamen nog steeds wandelaars aan.

Doordat het in de trein druk was met instappen en de machinist vond dat iedereen mee moest konden we nog net de trein van iets voor vijf halen. In Nijmegen stapten we weer over op de trein richting Brabant. 

Vergeet mijn gastenboek niet: