De Dag van Groesbeek en de Zevenheuvelen. Door SBS6 altijd als niet te nemen hindernis geïntroduceerd maar als ze eens goed naar de wandelaars luisteren zijn er vele die niet de Zevenheuvelenweg als grootste probleem zien maar de bult net na Milsbeek (St. Jansberg). Overigens loop je hierna bijna in Duitsland. De bus was weer gewoon om 3.45u aanwezig zodat we om 4.00u op de wedren stonden.
Daar stond op het mededelingenbord dat er op dag 3 en 4 weer met knipkaarten zou worden gewerkt. Je kreeg alleen bij start en finish nog een scan.
We liepen richting Malden, waar ik weer de traditionele beschuit met aardbeien bestelde. Daarna nog even een sanitaire stop in het verzorgingshuis in Malden.
Weer een "gewoon" controlekaartje.
Er stond weer een controle aangekondigd die er niet bleek te zijn. We liepen daarna richting Mook. Giel Beelen (One of us) stond ook weer op de route.
In Mook zagen we Helga van der Wijst met de cameraploeg. Ze ging met een aantal jongens praten.
Op weg richting Plasmolen was een militaire groep bezig met het oplossen van raadsels. Ze bleken soms erg moeilijk te zijn, maar wij hielpen een beetje mee.
We werden ook vanuit de lucht gevolgd.
Nadat we Plasmolen waren gepasseerd kwam de splitsing van de 40/50 kilometer.
Ook Snelle Jelle is hier geweest.
Soms zie je een monumentje dat je eigenlijk nog nooit is opgevallen.
De 40 kilometer moet 600m wandelen richting de militaire rustpost in Milsbeek, wij ruim 10 kilometer.
We liepen richting Ottersum, dat volgens de borden nog 2,5 km weg was. In Ottersum zijn we op de helft van de route, Hoewel Ottersum een welkome plaats is, blijft dit toch een vervelende lus.
In Ottersum aangekomen wilde ik een foto maken van mijn broer die daar al op een muurtje zat. Een groepje van drie kinderen vroegen of ze ook op de foto.
Toen ik deze kinderen mijn kaartje van deze website gaf, kwamen er meer. Ik was ineens een heleboel kaartjes kwijt. Hopelijk kijken ze ook echt op deze website zodat ze de foto zien.
Overigens denk ik dat enkele kinderen toch meerdere kaartjes hebben gevraagd.
Nadat we in Ottersum hadden gerust en waren geknipt (het kaartje niet onze haren natuurlijk) liepen we weer verder.
Maar we liepen al snel weer terug richting Milsbeek, waar we steeds rond half twaalf weer aankomen. Hier werden we weer op de foto gezet door fotografen van Electrabel.
Al snel waren we Ottersum uit en zaten weer in de lus.
Hier heb ik bij een sportvereniging een broodje bal genomen. Even wat eten dacht ik. Ook kocht ik iets te drinken.
Na een kwartiertje liepen we verder over de St. Jansberg richting Breedeweg. Hier liepen we tegen de Duitse grens.
Mijn broer liep al een beetje voor en probeerde mij te bellen of ik een ijsje wilde bij cafetaria Rikken. Omdat ik de telefoon niet had gehoord belde ik even later terug.
Het ijsje was lekker en de tocht kon worden vervolgd richting Groesbeek.
Een heel gezellig plaatsje waar het ieder jaar erg druk is. En uiteraard ook gelegenheid voor “Free Hugs”.
Toen kwam de door SBS6 zo gevreesde Zevenheuvelenweg. Tenminste als we de reportages van ieder jaar mogen geloven. Ieder jaar probeert men de wandelaars angst aan te jagen voor deze weg (hebben ze hem zelf wel eens gewandeld) en ieder jaar volgen dezelfde antwoorden van de wandelaars die dan zeggen “daar zijn we niet bang voor”, de moeilijkste heuvel is al geweest.
Weer Snelle Jelle
Op de gehele Zevenheuvelenweg staat het publiek langs de kant. Eigenlijk is er geen plaats meer vrij, maar wat me eigenlijk ook opviel is dat er erg weinig gelegenheid is om ergens gewoon te gaan zitten.
Muziek en dans
Vaak zijn de stoelen bezet door toeschouwers of kunnen er “eigen wandelaars” op gaan plaatsnemen.
Bij een tentje langs de kant waar je sinasappelsap kon kopen, ben ik toen aan de overkant gewoon gaan zitten. (Overigens was er een man die ongeveer 20 ct tekort kwam, maar hij mocht de sinasappelsap toch gewoon meenemen. Dat zie je niet vaak dat niet direct aan de commerciële belangen, maar aan de belangen van de wandelaars wordt gedacht door de ondernemers langs de kant)
Toen ik na een kwartiertje verder liep belde ik mijn broer die ik aan het begin van de Zevenheuvelenweg uit het oog was verloren.
Hij was al bijna in Berg en Dal en zei dat hij bij de post van de Vereniging Gouden Kruisdragers zou blijven wachten.
Ook ik was al snel in Berg en Dal en dus ook bij de post. Hier hebben we nog even wat gedronken en ik bedankte de vrijwilligers die toch weer drie dagen de post hadden bemand.
Mijn broer en ik besloten de laatste kilometers op eigen tempo te wandelen. Het was nog ongeveer 5 kilometer.
Hoe dichter we bij de finish kwamen hoe drukker het langs de kant werd. Het publiek was enthousiast over de wandelaars die zojuist de Zevenheuvelen hadden overwonnen.
Om twee minuten over vier kon ik mijn eindscan ophalen.
Daarna nog even de Gelderlander ophalen en het wandelboekje laten afstempelen. Het was goed gegaan, de Zevenheuvelen waren voor de 14de maal overwonnen.
We liepen naar de bus. Na het douchen besloten we de overgebleven chinees op te eten. Daarna nog even TV kijken en rond negen uur was het oogjes dicht en snaveltjes toe zoals Meneer de Uil zou zeggen. Nog één dag te gaan voor de gladiolen. Helaas zonder supporters want ons Ma had al gezegd dat ze dit jaar niet zou komen omdat ze dan alleen moest reizen.
Vergeet mijn gastenboek niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten