Kustmarathon Burgh Haamstede - Zoutelande 7 oktober 2007 (42,195 m)

Al op 5 februari 2007 had ik me ingeschreven voor de Wandelmarathon. Ja dat was dezelfde dag als de start van de inschrijving voor de 91^ste Vierdaagse van Nijmegen die ik ondertussen ook succesvol heb afgelegd. 

Toch heb ik getwijfeld of ik wel mee zou doen. Een voorhoofdholte-ontsteking, maagzuurproblemen en oververmoeidheid tarten me de laatste weken. Maar de dokter had gezegd dat het me wel goed zou kunnen doen mits ik wel goed naar mijn lichaam zou luisteren. Dus ik besloot toch om zondagochtend naar Burgh Haamstede te gaan waar deze marathon zou starten. Mijn broer zou me wegbrengen (tegenprestatie, ik breng hem weg bij de Kennedymars begin juli 2008 te Someren) 

 

Het was erg mistig onderweg naar Burg Haamstede , maar d.m.v. de TomTom konden we goed inschatten waar de afslagen waren die we moesten nemen. Om iets over zeven werd ik afgezet bij de start en mijn broer reed weer in de mist naar huis.

 

Ik zou starten bij de 4^de groep om 8.00u en had dus rustig de tijd om mijn T-shirt, vlag en pet op te halen. Iets over half acht liep ik richting de start. Ik zag 2 collega’s die echter in een eerdere groep zouden starten. Ik zei dat ik ze vast nog wel tegen zou komen. 

Het 1^ste stukje strand (Westerschouwen) was er dan ook weinig van het uitzicht te zien. Dat was wel jammer.

 

Op naar de Stormvloedkering waar door de mist ook heel weinig van het uitzicht te zien was. 

Op een gegeven moment hoorde ik achter mij dat er iemand tegen een paaltje opliep dat volgens mij best was te ontwijken. Een aantal dames vroegen of ik het gezien had. Nou niet gezien maar wel gehoord.  

Halverwege bij de sluis stond Kees Boogerd en Cecilé Hofman. Cecile maakte vlug een aantal foto’s van mij.

 

Terwijl ik even bleef kletsen ging de sluis bijna dicht en ik sprintte nog even vlug door. Dat had ik beter niet kunnen doen want mijn flesje viel uit mijn tas en ik hoorde volgens mij nog een boze sluiswachter mij naroepen. En ik was even buiten adem.

 

Het blijft eentonig maar ook het laatste stukje van de Stormvloedkering bleef het mistig weer.  

Toen de Stormvloedkering was gelopen stonden we al op Noord Beveland op het 15 km punt. Dat had ik in 2½ uur bereikt dus dat was best snel. Ik had echter nog niet echt gerust. Maar het liep lekker dus ik besloot nog een half uurtje rustig door te lopen.  

En rond 11 uur besloot ik voor de 1^ste maal te rusten. Ik keek even in mijn tas of ik blarenprikkers bij had. Niet dat ik ze al nodig had maar je weet maar nooit. Nou die blarenprikkers waren er dus niet maar wel mijn koptelefoon voor mijn radio. Dat was een leuke verrassing, die zat er waarschijnlijk nog in van de Vierdaagse. Ik besloot het volgende stuk dus maar eens naar de radio te luisteren. En dat was maar goed ook want na 20 km moesten we het strand op. Hier kregen we ook de 1^ste stempel. 

Tijdens de wandeling over het strand (6 km) brak de zon al een beetje door. Het was een heel moeilijk stuk en de tijd die ik in het begin had gewonnen was ik aan het einde van het strand ook bijna kwijt. Maar het was wel leuk lopen zo net langs het opkomende water.

 

Bij het strandpaviljoen “De Piraat” (26,2 km) mochten we het strand af. Ik wilde hier even rusten maar zag mijn collega’s dus besloot toch een stuk met hun mee te lopen.  

We passeerden een spiegel met de tekst “U ziet er nog goed uit”. Hier was het nog 15,5 km te gaan.

Na een stukje te zijn meegelopen met mijn collega’s besloot ik mijn jas uit te doen. Mijn collega’s liepen al door en ik besloot om het zelf wat rustiger aan te doen. Ik werd al een beetje moe.

Na 30 km kwam ik aan in Domburg waar er weer gestempeld moest worden. Hier zag ik weer 3 collega’s (2 wandelaars en 1 supporter). De collega op de bovenstaande foto (telefonerend) zag pas na enkele minuten dat ik naast haar zat. (ik moet overigens toegeven dat ik het eerst ook niet had gezien, omdat ik met iemand anders in gesprek was.)

 

Ik merkte toch wel dat het allemaal niet zo soepel meer ging. De voeten wilde nog wel maar het nog niet helemaal 100% fit zijn brak me op. Ik bleef dan ook even zitten.

 

De laatste 12,2 km gingen dan ook moeizaam, ook die 6 km over het strand begon me aardig op te breken. Ik vroeg me dan ook af of 1 km wel echt 1000 m was en niet misschien 1100m of 1200m.  

Stukje duin

 

Bij het 35 km. Punt besloot ik weer even te gaan zitten.

Het werd weer een beetje fris dus ik besloot mijn jas toch maar weer aan te gaan trekken. Ik liep verder en merkte dat ik ook wat misselijk werd van de honger. Ik had wel eten meegenomen maar dat was al snel op. En bij de verzorgingsposten werd alleen drinken verstrekt. Ik durfde dan ook niet mijn cola op te drinken.

Ik liep verder naar Westkapelle. Ook hier moest weer gestempeld worden.

In Westkapelle wilde ik wat eten bij een standtent maar het was erg druk. Maar iets verder moesten we een trap af om nog een (extra) stempel te halen. Hier kwam ik langs een tentje waar het niet zo druk was. Hier heb ik wat gegeten.

 

Ondertussen was het 37 km punt bereikt dus nog maar 5 km naar Zoutelande.  

In dit stuk moesten nog een aantal maal worden geklommen en gedaald en ook de trappetjes waren erg lastig.

Bij het 39 km punt belde ik even naar mijn moeder en broer die in Zoutelande stonden om aan te geven dat ik iets voor 5 uur zou finishen. Ik nam weer even wat rust.

Even later werd het hoogste punt van de marathon bereikt.

En ook het 40 km punt. Nog een klein stukje strand en Zoutelande werd bereikt.

Dit stukje viel wel mee, het was ook niet zo lang.

Zoutelande werd bereikt en om iets voor 5 liep ik over de finish.

Na genoten te hebben van een boerenhap werd de rit naar huis weer ingezet.

Het was een leuke maar zware tocht. 

Vergeet mijn gastenboek niet: