zondag 18 juni 2017

'Opeens zijn ze heel kwetsbaar'

Bron : Gelderlander
De wekker gaat af op ons logeeradres in Nijmegen. Even douchen en ontbijten. Brood smeren voor onderweg. Welke kleding nemen we mee? Regencape, fleece-jasje en het Walk of Fame-shirt. De blaren afplakken en klaar voor vertrek.
We winden ons nog even op over de toiletten onderweg, gisteren. Veel te weinig voor alle dames!
6.20 uur.
We zijn door de start. Iedereen is veel rustiger dan gisteren. Waarom? Misschien omdat het al minder spannend is. Ook niet zoveel lallende mensen.
6.30 uur.
Een interessant gesprek met twee mannen uit Wijchen over de kwetsbaarheid van de mens tijdens de Vierdaagse. De heren hebben niets bij zich. Alleen een kleine poncho en een portemonnee.

Ze zijn een jaar of zestig en deden vijf keer eerder mee. We vragen of hun vrouwen langs de weg staan. Dan schieten ze vol. Opeens zijn ze heel kwetsbaar. 'De vrouwen worden minder', is het enige wat de zwagers erover zeggen.
08.45 uur.
De eerste rustplaats even buiten Nijmegen. Het miezert, het is koud en sms-jes van vrienden en bekenden worden dan heel belangrijk.
10.45 uur.
Een oud-collega van ziekenhuis Rivierenland in Tiel staat langs de route. Ze verwent ons met lekkere hapjes. We kunnen er weer even tegenaan.

13.30 uur.
Allemaal zitten we er doorheen. Er is minder afleiding dan gisteren. Over kwetsbaarheid gesproken. We worden emotioneel, ja zelfs jaloers op de mensen die langs de kant zitten. Even buiten Wijchen zien we een vrouw die verdrietig is als gevolg van de uitputting. Alle aandacht van het publiek raakt haar tot op het bot.

15.00 uur.
Het laatste stuk naar Nijmegen. We verheugen ons op het diner vanavond. Eigenlijk zouden we de Vierdaagse lopen met z'n vieren. Maar onze Marokkaanse collega is tijdens het trainen uitgevallen. We lopen om geld in te zamelen voor ambulante diabeteszorg in Marokko. Onze collega kookt nu voor ons.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten