De Via Gladiola was bereikt, wel iets later dan normaal, maar ik had nog ruim te tijd. Ik besloot van de intocht te genieten. Dat is dan het voordeel als je weet hoe ver het nog is en je dus de tijd goed kunt inschatten.
Er stond nog veel publiek op de Via Gladiola.
Nog 5 kilometer te gaan, normaal ongeveer een uurtje, maar met de drukte en het genieten zal dat vast wel iets langer gaan worden.
De laatste kilometers.
Ondanks dat het al rond vier uur was, bleek het nog erg druk op de Via Gladiola. Het is wel eens zo geweest dat toen we eerder waren er toch al publiek naar huis was. Maar het was vandaag ook prima weer.
Er kwam een klein jongetje aanlopen met een medaille. Hij wilde mij er zelfs 2 geven, maar zijn moeder zei: “Er komen nog veel wandelaars, die je de 2de kunt geven.”
Met de blackberry in de hand kijken naar de wandelaars.
Het lustrum kwam in zicht. Een jaar later dan de bedoeling was.
Het waterpistool is geladen.
Dit keer had ik geen Rum bij. (vorig jaar was mijn thema “15 Jaar Vierdaagse een lustrum, maar lust ik wel rum”.) Dit jaar had ik alleen T-shirts gemaakt en verder was alles gericht op het uitlopen. En dat gaat dus echt gebeuren. Hoewel ik wel optimistisch was, bleef er toch lang de twijfel of de knie het wel zou gaan houden.
De St Annastraat vandaag omgedoopt tot de Via Gladiola. Vele toeschouwers wachten op hun bekenden. Maar ook vele komen kijken om andere aan te moedigen. En het was weer gezellig op de Via Gladiola. Enkele jaren geleden was het vaak regenachtig en vorig jaar heb ik het natuurlijk niet volledige ervaren, maar ik had de indruk dat het weer een stuk gezelliger was dan ik gewend was.
Sunny (met haar veters voor KWF Kankerbestrijding) liep op een bepaald moment net voor mij.
KWF Kankerbestrijding waar ook ik dit jaar weer een bedrag heb overgemaakt. €1,- per gewandelde kilometer dus totaal €200. Een belofte die ik heb gemaakt toen ik in 2005 voor de 10de maal de Vierdaagse voltooide en een actie had gevoerd voor KWF Kankerbestrijding.
Soms gingen de toeschouwers spontaan staan voor een foto. Het was een vrolijke intocht op de Via Gladiola.
Lekker pilsje erbij
Er werd volop gelachen.
Wammes is ook weer aanwezig.
De duim bleef omhoog. Diverse versierde feesttenten werden gepasseerd.
En ook waren er weer patiënten van het Radboudziekenhuis aan de kant. Voor hen is het ook een feestelijke dag, eventjes naar buiten.
Partytenten langs de kant zijn fleurig versierd.
Verkeerslicht op rood, maar iedereen loopt door.
Met de gladiolen in de hand, loop je door het Nijmeegse land.
Ook Wilma was weer aanwezig.
En er werden leverworsten als boog gebruikt om onderdoor te lopen.
De finish komt steeds dichter bij.
Bij vele zat ook in de tas al een aantal gladiolen.
Geen gladiolen op de Via Gladiola kan natuurlijk niet. Steeds meer toeschouwers stonden klaar met een gladiool. Uitdelen dus maar.
Vooral aan de wandelaars die het moeilijk hebben met de laatste kilometers werden de gladiolen gegeven.
De dansende agent kwam al in zicht.
Deze dames met gekleurde pruiken bleven dansen.
Toen ik de dansende agent in de verte zag, wist ik dat de laatste kilometers eraan kwamen.
En het werd ook steeds drukker.
En weer werden er bogen gevormd door diverse mensen lans het publiek. De wandelaars konden er onder door lopen.
Ik besloot dit ook te doen, maar aan de zegeboog leek maar geen einde te komen. De vermoeidheid was “schijnbaar” verdwenen, de gedachte was alleen bij het feest en de succesvolle editie van de Vierdaagse van 2012.
Wachten op de laatste wandelaars.
Er waren Romeinen en iedereen bleef de matadoren maar aanmoedigen. Langs de weg, bij de cafés en op diverse wagens die aan de kant waren opgesteld.
High fives werden gegeven en ook het bier vloeide rijkelijk. Omdat ik met de auto naar Nijmegen was gekomen moest ik daar nog even mee wachten.
Het bleef druk langs de kant.
Soms even kletsen met toeschouwers langs de kant.
Even een spandoek omhoog houden.
High five
Heee
Nog niet alle gladiolen zijn uitgedeeld.
Doe de wave.
Ook deze debutant (Via Vierdaagse) haalde de finish.
Iedereen die geen gladiool had krijgt er op de Via Gladiola wel een van vaak onbekende toeschouwers.
Het Rode Kruis heeft weinig te doen.
Ondertussen kwam het Keizer Karelplein in zicht. Als je naar boven keek zag je al een grote camera.
Op het plein zitten en staan diverse hoogwaardigheidsbekleders, de marsleider Johan Willemstein en burgemeester Bruls van Nijmegen.
Wandelen langs de tribunes.
De “zegetocht” is bijna voltooid, nog ongeveer 500m.
Hier staan ineens weer wat minder supporters, zeker tegen het eind van de middag. De pijn komt nog even naar boven, maar het is half zes, dus nog een half uur om af te melden.
Ook hier heeft het Rode Kruis weinig te doen.
De loopbrug.
Even uitrusten met de gladiolen.
Muziek
De laatste maal over de registratiemat en ik ben binnen.
Om ongeveer tien over half zes kon ik me afmelden. Toen ik mijn cijfer 15 had ontvangen, was de eerste handeling om mijn rode bandje kapot te scheuren. Eindelijk af van de 50 kilometerroute, volgende jaar 40 kilometer.
Daarna heb ik even uitgerust, hoewel ik met moeite een plaatsje kon vinden. Iedereen wil natuurlijk even zitten. Mijn broer die al eerder binnen was gekomen, was alvast naar Koks en Ko gelopen.
Omdat het al rond zes uur was geworden besloot ik het risico te nemen om een kortere weg naar de St. Annastraat (Via Gladiola) te nemen. Dat lukte op een klein stukje na waar het iets drukker was aardig. Nog even het juiste straatje zoeken en ook ik kon wat drinken bij Koks en Ko.
Triomfmars
Daarna liepen we (strompelen eigenlijk, wat kunnen blaren onder je voet en op je hiel toch lastig zijn) naar de auto. Twee kilometer is dan erg lang, ik kon me niet voorstellen dat ik vanavond nog naar Spijker in Beek zou lopen. We reden naar de friettent /pizzatent/shoarmatent en namen daar eten mee.
Daarna lekker douchen, de vermoeidheid werd minder en ook de moed om naar Spijker te lopen kwam weer. Even de overwinning vieren.
Bij deze wil ik bedanken:
- Rob en Marian ons gastgezin in Beek
- Stichting Vierdaagse voor de organisatie
- Vereniging Gouden Kruis Dragers. (Voor de verzorgingsposten, al heb ik er dit jaar maar 1 maal gebruik van gemaakt.)
- KNBLO, voor de verzorging gedurende de 4 dagen
- Bakkerij Van Dijk in Beers. Voor de heerlijke puddingbroodjes ieder jaar
- Fysiotherapeut Jacqueline van de praktijk Westrand, voor de behandeling van mijn knie eind 2011 en de oefeningen die ik heb meegekregen.
- Mijn moeder en Annie Teeuwissen die toch weer in Cuijk waren.
- Mijn broer voor de afplaktip van 2008 die nog steeds goed werkt. Al had ik dit jaar door de regen wel weer meer last van blaren.
- Marc, Petra , Danique en Melvin.
- John en Toos
- Ron Konijn (die hem zelf ook voor de 14de maal heeft voltooid.)
- Bewoners van Akenshof 1 voor het dichtplakken met een komozak van mijn autoraam , die ik open had laten staan gedurende de "regenachtige" Dag van Groesbeek.
- Supporters langs de kant in het bijzonder Eline Kweens voor haar mooie kaartje (Zie onderaan Dag van Cuijk) en het jongetje dat me aan het begin van de Via Gladiola een mooie medaille gaf met een 1 erop.
- Controleurs, zowel op het parcours als bij de finish.
- Medewerkers KRO
- En iedereen die ik ben vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten