Nadat we de laatste controle hadden gepasseerd en hadden gerust bij de KRO-tent was het nu echt tijd voor de Via Gladiola. En het was nog goed weer al leken er al wat wolkjes te verschijnen.
Ook viel het op dat het langs de kanten erg druk was. Is het wel eens eerder zo druk geweest. Ik kon het me eigenlijk niet meer herinneren.
Het enthousiasme bereikte bij de kijkers het hoogtepunt en ook de wandelaars lieten zich meevoeren.
Militairen groepen hadden hun beste pak aangetrokken om later langs de tribunes een goede indruk te maken.
Langs de kant stonden muziekgezelschappen en bandjes te spelen. Maar het werd steeds donkerder ...
... en jawel hoor, voor het 3de jaar achter elkaar regende het tijdens de laatste uren van de intocht.
Toch jammer maar gelukkig waren we volgens deze supportster kanjers. Maar zelf is ze ook een kanjer door te blijven staan. Dat deden overigens veel mensen langs de kant.
Maar het kwam wel even met bakken uit de hemel.
Gelukkig was de regen na een half uurtje weer opgehouden, de regenkleding kon weer uit. Het zonnetje brak weer door.
En daar kwam Max Walg al in zicht, de politieman die dit jaar voor het laatst het verkeer op ludieke wijze regelde op de kruising Groenestraat – Via Gladiola. Gelukkig stond hij ook daadwerkelijk het verkeer te regelen, want dat doet hij samen met een collega. Iedere keer steeds een half uur.
Er werden steeds meer bloemen en gladiolen uitgereikt en ik kreeg er ook een aantal.
Toen zag ik een meisje die op een papiertje had geschreven “Free Hugs”. Even een foto maken en daarna de hug in ontvangst nemen.
Het werd steeds drukker (ja nog drukker) langs de kant en de tribunes werden bereikt.
Iedereen werd toegejuicht.
We konden weer over de Oranjesingel lopen (enkele jaren moest je na de tribunes langs een smal parallelweggetje lopen.)
Zodoende bereikte ik ongeveer tien voor vijf de finish. Zowel bij het afmeldloket als bij de centrale administratie vroeg ik nog even na wat ik moest doen om een nieuwe medaille te bestellen. Gewoon maandag na de Vierdaagse contact opnemen. De Vierdaagse was voltooid, maar was ook mijn MBA-opleiding voltooid?
Nadat ik gisteren in mijn mailbox had gezien dat ik voor de dagexamens bedrijfsadministratie een acht had gehaald en voor belastingwetgeving een vijf, was ik zeer benieuwd naar de uitslagen van de avondexamens. Een vijf voor iets waarvan ik het gevoel had dat het een grote puinzooi was gaf goede hoop voor de uitslag van het avondexamen. Want daar had ik een duidelijk beter gevoel over.
En jawel hoor, bedrijfsadministratie was “slechts’ een zeven, maar belastingwetgeving was een zes. In één jaar (lees 8½ maand) geslaagd voor mijn MBA, mijn nieuwe uitdaging. Dat was reden om vrijdagavond een extra rondje te nemen in Nijmegen.
We liepen naar het station, verstuurden nog diverse Sms’jes. Van mijn zus begreep ik dat mijn moeder het vandaag wel moeilijk had gehad. Ze had op de zilveren medaille gerekend en het was niets geworden.
Bij stationzicht zagen we Ron Konijn nog, ook hij had de Vierdaagse uitgelopen. Dat hadden we na de Mitomars van half juni overigens niet gedacht maar hij vertelde dat hij toen een slechte dag had. Snel vergeten die dag dus en genieten van zijn kroon op het werk. (medaille 11, ik keek wel even jaloers want die was ik dus verloren.)
Nog even een broodje gekocht bij een kraampje op het stationsplein, daarna douchen en weer terug naar de stad om de dubbele overwinning te vieren.
Met dank aan:
- Hulpverleners bij Slijk Ewijk en op de Wedren, die mijn moeder (en vele andere) hebben geholpen toen ze flauwviel. En uiteraard ook de andere hulpverleners.
- Stichting Vierdaagse voor de organisatie
- KRO-verzorgers
- Vereniging Gouden Kruis Dragers. (Voor de verzorgingsposten)
- KNBLO, voor de verzorging gedurende de 4 dagen
- Bakkerij Van Dijk in Beers. Dit jaar hadden ze weer wel lekkere puddingbroodjes, vorig jaar waren we helaas te laat.
- Mijn moeder, die ondanks haar mislukte Vierdaagse ons toch nog bleef steunen.
- Mijn broer voor de afplaktip van 2008 die nog steeds goed heeft gewerkt. Slechts 1 blaartje maar dat kwam door de regen de derde dag.
- Mijn zus, zwager, nichtje en neefje.
- Joan Luijt, die maandag na de Vierdaagse nog gladiolen is komen brengen.
- Supporters langs de kant.
- En iedereen die ik ben vergeten.
Zonder deze mensen had de 93
ste Vierdaagse niet succesvol kunnen worden afgelegd.
Vergeet mijn gastenboek niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten