Woensdag 17 juli 2013 (Dag van Wijchen)

 

Vandaag had ik de late start. Er was gisteren geen vraag om deze kaart. Laat starten heeft bij de meeste niet de voorkeur, maar ik had me er op ingesteld.

917 uitvallers. 

Mijn broer die al eerder was gestart uiteraard, belde nog even of ik wakker was. Omdat het relatief druk was en ik nog even het toilet had bezocht was ik laat weg.

Ook werd er door een aantal wandelaars aan de zijkanten aangesloten zodat ook deze steeds 'voordrongen'. Dit is een van de ergernissen van de Vierdaagsewandelaar. De tocht liep over de Heijendaelseweg richting het zuiden van Nijmegen.   

Op weg naar Wijchen en Beuningen 

Heijendaalseweg 

Omdat ik genoeg te eten bij had, besloot ik bij de bakker op deze weg dit jaar geen broodjes te kopen.  

Moet je toch allemaal weer meenemen.  

40 Jaar getrouwd 

Een aantal wandelaars namen hier wat te eten en drinken mee.

Even registreren waar je bent. Enkele minuten later kunnen de volgers het op o.a. Facebook zien.  

Bij de wijk Hatert kocht ik drie bananen voor €1,-. Er zijn plaatsen op de route dat je hetzelfde bedrag betaald voor één banaan. (f2,20 dus)  

De wijk Weezenhof was daarna ook snel bereikt en na de stadsdijk te zijn opgelopen, kwam de eerste rust in zicht.  

Stadsdijk 

Bij de zuivelboerderij nam ik mijn jaarlijkse bekertje yoghurt.

In de rij voor de yoghurt.

Na de yoghurt te hebben opgegeten en even te hebben gerust liep ik na een bezoek aan de toiletten weer verder. (Overigens was ondanks een redelijke rij de helft van de toiletten nog afgesloten. En dat op het drukste moment van dit gedeelte van de route, de 30 kilometer moest nog voorbij komen)  

Even zitten, de stoet loopt verder. 

Toilettengroep was afgesloten, dus toch maar in de andere rij gaan staan.  

De wandeling werd vervolgd naar Alverna. Ik belde ondertussen mijn broer, die ondertussen al richting Balgoij en Niftrik liep. De plaatsen die ik ook jaren heb bezocht, maar vanaf dit jaar links kan laten liggen.  

Alverna  

In Alvena was het erg gezellig en ook volop muziek. Aan het eind stond een doedelzakspeler. Daarna liep ik al snel richting Wijchen.   

Schotse muziek 

Linksaf richting een buitenwijk van Wijchen. 

Rustplaats 

Nog even een klein stukje anders omdat de militaire verzorging op andere plaatsen moest staan waarop in dit stuk. Ook was hier een controle en de 30 kilometer liep nu rechtstreeks richting het centrum van Wijchen.  

De 40 en 50 kilometer liepen dus naar de buitenwijk. 

Muziek in Wijchen Zuid. 

In de buurt van het winkelcentrum Zuid in Wijchen besloot ik weer even een rust in te lassen. Ik zag weer vele wandelaars voorbij komen.  

Na een minuut of tien liep ik weer verder richting de splitsing van de 40 en 50 kilometerroute. Overigens had ik de 40 kilometerroute al 1 keer gewandeld in 2003. Toen was de tweede dag voor de 50 en 40 kilometerroute 10 kilometer ingekort.  

Voor de tweede maal rechtsaf (in 2003 was deze dag 10 kilometer ingekort)  

Toen was het achteraf niet echt nodig geweest.  

Niftrik, nee vanaf dit jaar niet meer. 

Soms denk ik wel eens dat in 2006 in eerste instantie was besloten na de eerste tropische dag de tweede dag niet in te korten. Hierdoor zouden weer de ondernemers in de 50 kilometerroute de klos zijn geweest.  

Kleine rustplaats, even een sanitaire stop. 

Overigens wist ik me weinig te herinneren van dit stuk van de route, ik weet alleen dat we ineens al in Wijchen waren. Daarom wist ik ook niet hoe lang het nog zou duren tot ik weer aansloot bij de 50 kilometerwandelaars.  

Mijn broer belde en hij was al bijna op het punt. Omdat ik nog even naar het toilet was gegaan (vorig jaar moest ik ineens toen ik Wijchen inliep en toen duurde het even voordat ik daadwerkelijk een toilet vond en aan de beurt was, dus nu geen risico).  

Ik bleek een kleine tien minuten nadat mijn broer had gebeld ook bij het punt te zijn waar de 50 kilometerroute weer aansloot. De kans bestond dus dat ik hem in Wijchen (bij Woerzik) zou zien.  

Toen ik rechtsaf sloeg om daadwerkelijk richting het centrum van Wijchen te wandelen stond daar een bandje te spelen die zich op de foto liet zetten.

De muziek was even gestopt. 

Foto muziekbandje 

Wandelend naar het centrum van Wijchen. 

In het centrum van Wijchen was het weer druk, maar vertraging was niet groot even wat langzamer wandelen.   

Want de 30 kilometer komt hier van rechts aansluiten.  

Zwaaiend liepen we verder over het "drukke" plein in Wijchen 

Muziek in Wijchen 

Toen we dit smallere stuk langs waren werd de weg breder. Het was druk langs de kant. Links stond de burgemeester.  

Ik wilde doorlopen naar Woerzik, waar een grote rust was en ik mijn broer verwachtte. Hij liep een kleine tien minuten voor mij. Ik moest even wachten, er werd een koord over de weg gespannen. Ik liep echter rechts op het fietspad waar geen lint was en werd teruggestuurd door een agent.  

Even wachten, het kruisende verkeer moet ook door.

Toen ik door mocht lopen moest het spoor over worden gestoken.   

Ik zal zo'n moment deze Vierdaagse ook nog wel krijgen, maar tot nu was het mij bespaard gebleven.  

Ik ben bijna bij de rust aangekomen. 

25x voor Pastor Aloys 

Daarna was ik al snel in Woerzik waar mijn broer inderdaad was aangekomen. Ik wilde wat te eten en drinken kopen maar het was erg druk. Ik besloot daarom te gaan zitten op de grond. Misschien niet zo verstandig, maar er was ook weinig plaats, ondanks de grote rust, om op een stoel te gaan zitten.   

Toen we verder liepen bleek dat mijn broer al wat moeilijker liep. Op zichzelf niet verontrustend want ieder jaar heb je wel even een lastig moment.  

Wel besloot ik wat te eten en drinken te kopen. Het was warm, maar niet te warm. Mijn broer kocht ook iets.   

Lekker schommelen. 

Vierdaagse icoon Jan van Vulpen 

Al snel liepen we daarna op de weg richting Beuningen. Ik begon steeds vaker mijn petje nat te maken onder een kraan, sproeier of in een bak met water. En dan heel 'voorzichtig' opzetten zodat het water in mijn nek liep.  

Welkom in Beuningen, maar het duurt nog wel even voor we daadwerkelijk in het centrum van Beuningen waren.

Tussen Wijchen en Beuningen moest een vrouw waarschijnlijk zo erg plassen dat ze de bosjes niet meer kon bereiken. Ze zat open en bloot in een wei plassen, wat haar op hoongelach, gefluit en opmerkingen komt te staan.  

Zou ze het eerste kwartier nog verder durven te wandelen dacht ik. 

Eindelijk is het bordje van Beuningen in zicht. 

Het is druk en gezellig in Beuningen.  

Nog 9,2 km 

In Beuningen aangekomen stonden Kristel en Arnold (Free Hugs) er weer. Gisteren was ik op de foto gezet met Kristel, vandaag besloot ik ook mijn Hug op te halen. .

Arnold 

Overigens hebben ze een eigen facebookpagina (Free Hugs Nijmeegse Vierdaagse). Zoek deze pagina maar eens op als je facebook hebt, ik heb ook een aantal foto's opgestuurd die geplaatst zijn.

Al snel liepen we door het centrum van Beuningen waar de burgemeester te zien was en werd gezongen door een 'matroos'.  

Gelukkig wordt er meegeleefd door het publiek. 

Warm he, ja het is dit jaar zeker niet koud. 

Er zijn er meer met een steunband voor de knie. 

Daarna werd snel de rust van de Vereniging Gouden Kruisdragers bereikt.  

Mijn broer, die dus wat moeilijker liep kwam snel na mij binnen. Hier namen we weer even een grotere rust van een kwartiertje.   

Even rusten bij de Gouden Kruisdragers. Wederom een goede verzorging. 

Ondertussen liepen andere wandelaars verder. 

Daarna liepen we al snel in de richting van Weurt.

Gelukkig even wat koeler (als we het spandoek mogen geloven.) 

Ik vond dat mijn broer toch wat moeilijker liep, maar was nog niet ongerust.  

Controle

Klappen en zwaaien. 

De Vierdaagse is zwaar, maar soms heb je gewoon een mindere dag en gaat het de volgende dag beter.  

Snoepjes, komkommer, chips etc. worden uitgedeeld. 

Omdat het warm was maakte ik mijn petje weer regelmatig nat onder een sproeier of in een bak water. En dan lekker het water langs mijn nek laten stromen.  

We verlaten Weurt

De sluis van Weurt kwam en zicht ...

... en kort daarna konden we richting de Kanaalstraat.   

De nieuwe Waalbrug was hier ook goed te zien. 

Hier was het groot feest met muziek.  

Mijn broer besloot iets later dan normaal op een muurtje te gaan zitten.  

Ook ik ging daar rusten.  

Iemand vroeg of ze een foto van ons moesten maken. Dat lieten we doen. Het was de eerste foto waarop we allerlei stonden.   

Na deze rust liepen we verder richting het centrum van Nijmegen.  

Reclame van de SP. 

Niet direct naar de finish, maar eerst nog even over een stuk van de Waalkade.  

Ook het publiek bleef vrolijk. 

Het eerste gedeelte konden we helaas (evenals vorige jaar) niet over, omdat er kans op verzakking was.  

De Waalbrug. 

Alles was roze gekleurd. 

Op de Waalkade was het kermis en in de verte was een reuzenrad te zien.  

De Waalbrug kwam dichterbij, vandaag hoefde we er niet overheen. 

Daarna nog een stukje omhoog.  

Even een klein stukje klimmen. 

Daar stond het bandje weer wat ik ook in Wijchen had gezien.  

Het was ondertussen al aardig 'roze' geworden.  

Roze ballonnen. 

Roze sjaaltje 

Het was dan ook roze woensdag.  

We liepen door de roze versierde straten van Nijmegen.  

Mijn broer bleef moeilijker lopen, maar de finish kwam in zicht.  

Rick van SBS6 

Het rusten zou hem zeker goed doen en hij was nog niet ongerust. Het ging nog wel, zei hij.  

You never walk alone. 

Bij de finish kreeg ik een vroegstartkaart waar uiteraard weer belangstelling voor was.  

Maar ik zei dat ik de Dag van Groesbeek vroeg wilde beginnen, het zou warm worden en dan kun je een uurtje extra wel gebruiken.  

Even bijkomen op de wedren. 

We liepen naar de bushalte bij de schouwburg. Hier viel een vrouw flauw. Maar gelukkig kwamen er snel Rode Kruismedewerkers aangelopen. Zelf heb ik ook EHBO maar het blijkt na een dag wandelen toch moeilijker te zijn even snel op te staan als je bent gaan zitten. We zaten met 2 vrouwen in de bus waar we mee in gesprek kwamen. Ze moesten er bij dezelfde halte uit als wij. Ze zagen mijn broer lopen en hadden zichtbaar hun twijfels. Hij en ik nog niet, we wisten van andere jaren dat rust goed kan doen. Toen we dus met de bus in Beek waren aangekomen liep ik richting de drogist. Ik wilde mijn doorgeprikte blaar van gisteren toch nog wel afplakken. Ik had er wel geen last van, gewoon even preventief.  

Daarna liepen we naar de friettent om wat te eten. Ik nam friet zonder en balletje gehakt met een blikje sinas. 

Daarna liepen we naar het gastgezin om te douchen, even TV te kijken en te slapen. Dromen van de Dag van Groesbeek. 

Vergeet mijn gastenboek niet: