De dag van Wijchen. Nee , het werd de terugreis naar huis. De omstandigheden had de Vierdaagse organisatie doen besluiten om de Vierdaagse af te lassen. Al vroeg (8.45u) zaten we aan het ontbijt en ik besefte dat ik vandaag voor 90% zeker zou zijn uitgevallen na de problemen van gisteren. De warmte had me dinsdag al aardig uitgeput en ik merkte aan mijn lichaam dat herstel moeilijk zou worden. Ik denk dat het toch een veldslag was geworden deze 2de dag en dat er veel uitvallers zouden zijn. (of nog veel erger.) Het besef dat het misschien toch wel goed was dat de Vierdaagse was afgelast begon door te dringen. Maar ook de teleurstelling. Een jaar getraind en dan dit einde.
In de auto was het erg warm. Mijn zus belde nog. Ze was naar de persconferentie gegaan. Hier vertelde men dat ze verrast waren over de hogere temperatuur. Men zou gaan evalueren wat er precies fout was gegaan. Ook werd als een van de opties genoemd de Vierdaagse op een ander tijdstip te plannen. Dit zal voor mij wel eens het einde kunnen worden van mijn Vierdaagse loopbaan. Want ik ben werkzaam in het onderwijs en dus afhankelijk van de schoolvakanties. We wachten het maar af.
Later in de middag belde mijn zus nog even op om wat na te praten. Begrip en teleurstelling waren de belangrijkste gevoelens. Vooral voor haar die voor de 1ste maal liep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten