Bron : Gelderlander
04.00 uur. Opstaan, thuis in Nijmegen-Oost. Koffie drinken,
scheren, tandenpoetsen en een boterham eten. Dan vriendin Annelies wakker
kussen. Om vijf uur samen op de fiets naar de Wedren, met een gevoel van
opwinding en kriebels in mijn buik.
05.30 uur.
Starten. Dit wordt de eerste Vierdaagse in mijn leven. Het moet
lukken, na 940 km trainen.
7.00 uur.
We lopen in Bemmel op de
Teselaar. Mijn gedachten gaan terug naar mijn jeugd. Hier ben ik geboren en
opgegroeid. Ruim een halve eeuw (!) geleden voelde ik als kind dezelfde
kriebels in mijn buik als vanmorgen. Toen werden we wakker van zingende
militairen; dus snel kleertjes aan, in de klompjes en zo snel mogelijk naar
het parcours. Aan de hand van een Amerikaanse militair lopen. Kreeg ik het
geweer op mijn schoudertje, het sleepte net niet over de grond. Na een aai
over mijn bolletje en een stukje kauwgom werd ik vriendelijk weggestuurd, op
zoek naar de volgende Amerikanen. Spannend! Ik nam me voor: later als ik
groot ben, wil ik ook de Vierdaagse lopen. Nu ben ik groot, het is nu later.
7.15 uur.
Voor kasteeltje de Kinkelenburg lopen we op de klanken van een
Zwitsers muziekkorps. Welke nationaliteiten krijgen we nog meer te zien?
Volgens Jochem van Gelder zijn het er dit jaar 73.
9.40 uur.
Elst.
We zijn te gast bij Henk en Liesbeth Schouten. Liesbeth is een zus van
vrienden, het is een geweldige zoete inval hier, al vele jaren. We krijgen
een heerlijke bak soep. Als wandelaars (honderden) dit huis eenmaal binnen
geweest zijn, blijven ze voor altijd welkom.
10.15 uur.
Ik praat
met Simon Benjamin uit Israël. Hij is zestig jaar, opa, loopt voor de
dertiende keer. Hij logeert bij een Israëlische vriend in Nijmegen.
11.40 uur.
Slijk-Ewijk. Verder via Oosterhout, terug naar Nijmegen.
14.30 uur.
Wedren. Hier praat ik met een Noorse man die vandaag 34 wordt en
maar één arm heeft. Ik vraag of dat lastig is met lopen. Hij zegt: 'Maar ik
loop toch met mijn voeten?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten