Donderdag 21 juli 2011 (De Dag van Groesbeek)

Dag 3 van deze Vierdaagse. Ik hoorde op de achtergrond mijn broer nog vertrekken voor deze Dag van Groesbeek. Ik stond rond half 8 op en hoopte rond negen uur nog over te kunnen steken bij Berg en Dal. Dat lukte dus niet meer, alles was al afgesloten. Ik moest dus via het Keizer Karelplein, via de Groesbeekseweg met de auto richting Groesbeek zien te komen. Uiteraard nam ik nog een paar maal de verkeerde afslag, maar uiteindelijk kon ik richting Groesbeek vertrekken. En ik kon best ver komen, is daar zelfs de Zevenheuvelenweg al? Ik werd gewoon via borden geleid naar de parkeerplaats bij de Zevenheuvelenweg. Toch goed om dat te weten, je wilt er niet voor uitvallen, maar je kunt als je vroeg bent voor een klein bedrag de hele dag parkeren en je zit eerste rang.

Ik liep richting het centrum van Groesbeek waar de eerste wandelaars reeds waren gearriveerd. Mijn broer moest de lus richting Ottersum nog voltooien. 

De hoogwaardigheidsbekleders waren ook al aanwezig. 

Toen ik langs de post van de KNBLO liep vroeg ik of de post ook open was voor uitvallers. Ik had mijn button namelijk bij. Ik mocht naar binnen en kon nog wat drinken. 

Ik liep nog verder door Groesbeek in de richting van Breedeweg.

En zag onder andere deze groep militairen. Wel een rare snor heeft die ene. 

Langzaam maar zeker werd het ook in Groesbeek drukker met wandelaars. 

Hiermee is wel aangetoond dat wij ieder jaar achteraan de grote middenmoot zitten.  

Heel mooi natuurlijk,je loopt (normaal gesproken) de Vierdaagse er gewoon mee uit. 

Ook het dreamteam 2011 liep mee. 

Ik besloot weer terug te lopen richting de Zevenheuvelenweg. Ik gaf aan mijn broer door dat ik bij de Oude Molen zou staan in tegenstelling tot normaal dus aan de rechterkant. Normaal had ik aan de linkerkant afgesproken, maar de Oude Molen is nu eenmaal rechts. 

Militairen groepen kwamen afgewisseld met burgerwandelaars voorbij.

Het bleef toch wel moeilijk om alle wandelaars zo door Groesbeek te zien wandelen. Mijn broer was ondertussen bijna uit de 50-kilometerlus. Milsbeek was voor hem in zicht. 

Tot dat punt was ik in 2002 gekomen. Toen moest ik opgeven vanwege een ontsteking aan de voet. 

Ook de klompen mochten niet ontbreken. 

Even een deuntje spelen. 

Langzaam liep ik verder richting de Oude Molen. 

Mijn broer was nog niet in zicht, hij was ondertussen Milsbeek gepasseerd. 

Nog even een foto richting Groesbeek.  

Het werd steeds drukker met wandelaars, die de Zevenheuvelenweg voor zich zagen. 

Dit is toch NIET "Ik wil opvallen"? Maar opvallen doe je in zo'n pak zeker. 

Wandelaars kwamen voorbij. Met de heer met de witte baard heb ik tijdens de 40 kilometer in Rijsbergen nog een stuk meegewandeld. Hij liep toen zelf 80 kilometer. 

Ondertussen werd per SMS contact gehouden met mijn broer. Hij wist nu echt waar ik zou staan. 

Maar het duurde nog wel even voor hij langs kwam. 

Later bleek dat hij het vanaf Milsbeek erg moeilijk had gekregen. Een zware dip, die je iedere Vierdaagse wel overvalt, maar het begon hem op te breken dat hij al bijna 2 dagen alleen liep. 

Even later begreep ik dat hij bij de KNBLO-post aan het rusten was. 

Ondertussen kwam Harm Eders met Omroep Gelderland bij de Oude Molen opnamen maken.  

Iedere keer dag ik een oranje hoed te zien, maar het bleek hem steeds niet te zijn. 

Ik begon het wel een beetje laat te vinden, maar hij bleek gewoon bij de KNBLO-post te zitten. 

Maar het werd echt later dan normaal. 

Even dacht ik "hij zou toch ook niet hebben moeten opgeven." 

Maar eindelijk kwam hij langs. Ik zag wel dat hij krom liep, maar ik zei nog maar even niets. Ik begreep dat de dip nog niet echt over was. En de Zevenheuvelen kwamen eraan. 

Nadat mijn broer de Zevenheuvelenweg was opgelopen, maakte ik nog enkele foto's op de Zevenheuvelenweg. 

Ik belde naar mijn moeder om te vertellen dat ik vond dat mijn broer wat krom liep. Verder begreep ik dat het in Roosendaal aan het regenen was. Hier was het nog goed weer. 

Met de nadruk op was. 

Ik bedacht me ineens dat ik wat spullen van mijn broer had kunnen meenemen. Dan was de rugtas niet zo zwaar meer. 

Ik besloot naar mijn auto te lopen en richting Nijmegen te gaan. 

En op weg naar Nijmegen gingen de sluizen open. Ik parkeerde mijn auto een stuk van de finish. Ik nam mijn regenjas en paraplu mee en liep naar de wedren.

De sluizen waren echt geopend. Ik liep terug op de route. (net als in 2002)

En ik wist dat mijn broer het toch wel zwaar had. 

Het duurde dan ook nog een tijdje voordat hij langs kwam. 

En het bleef maar regenen. Ik had overigens gelukkig wel mijn paraplu meegenomen.

Het werd later en ook het regenen hield maar niet op. 

En bijna iedereen liep met regenkleding en/of een paraplu. 

Wel een oranje petje, maar nog geen oranje hoed.  

Het werd wel iets minder en gelukkig kwam daar ook mijn broer aan. 

Nog een klein stukje.

Gelukkig waren er ondanks het weer genoeg aanmoedigingen langs de kant.

Sommige hadden de schoenen alvast uitgetrokken. 

Na aankomst op de wedren werd er wel muziek gespeeld. 

Even uitrusten, daarna ging mijn broer bij een café zitten waar ik hem later zou ophalen met de auto.

Wel moest nog even het boekje worden afgestempeld. Mijn broer had een hele zware dag gehad, maar gelukkig kwam het eind (Via Gladiola) in zicht. 

Vergeet mijn gastenboek niet: