Het was alweer 6 jaar geleden dat ik mijn eerste kustmarathon liep in Zeeland. Toen heb ik me opgegeven op 9 februari, dezelfde dag als de Vierdaagse. Nu heb ik me al opgegeven op 1-1-2013 om 0.04u. Zelfs nog voor de eerste wandeltocht van het jaar die enkele uren later zou plaatsvinden. Na enkele uren zou deze wandelmarathon al zijn volgeschreven. (4.000 deelnemers mochten meedoen) Natuurlijk weet je op 1 januari nog niet wat voor weer het zal zijn die eerste zondag van oktober. En hoe zou ik me dan voelen? In 2007 was ik de week ervoor ziek geweest. Zodoende was ik bij Domburg na 30 kilometer (waarvan een ruim uur over het losse zand van het strand) al aardig door mijn krachten heen. Dit keer reed ik met de auto richting Zoutelande waar ik rond 6 uur aankwam. De bussen stonden al klaar en toen de bus vol was reed hij binnen enkele minuten richting Burgh Haamstede.
Filmpje Sporthal 1
Hier was de start, waar ik me rond zeven uur kon melden. Ik kreeg een vlag en een poncho voor de regen.
Filmpje sporthal 2
Iets voor half acht liep ik richting het startvak. Er stonden al veel wandelaars klaar maar even later bleek dat er nog heel veel achter mij aansloten.
Ook kwamen er nog bussen met de laatste wandelaars. Omdat er toch wandelaars die vooraan wilden komen door langs de rij te lopen om eerder te starten, werden deze aangesproken met de woorden "daar gaan weer een stel lopers, ik noem ze gewoon asociale lopers.".
Er werd namelijk vanaf acht uur gestart met tussenpozen van 5 minuten om te zorgen dat er niet te veel wandelaars tegelijk op het parcours kwamen.
En na enkele kilometers was er ook een bos waar zeker gereguleerd moest worden. Ik zat in de tweede groep en kon om vijf over acht starten. Op naar Zoutelande 42,195m verderop.
Het bos was snel bereikt en inderdaad was het daar goed dat er niet teveel wandelaars waren.
Filmpje strand Burgh Haamstede
Een aantal kilometer verder werd het eerste stuk strand bereikt.
Los zand
In de verte kwam ook de Oosterscheldekering al in zicht. Ik kreeg het warm dus ik besloot mijn trainingsjasje uit te doen. En ook even een worstenbroodje eten.
Ondertussen kwam de Oosterscheldekering in zicht, Een onderdeel van de deltawerken, die een overstroming zoals in 1953 moet voorkomen. Vorige keer was het mistig op de Oosterscheldekering en omdat het onderweg ook soms mistig was, vreesde ik dat dit weer zo zou zijn.
Filmpje Oosterscheldekering 1
Filmpje Oosterscheldekering 2
Maar op de kering was het deze editie zeker niet mistig en de zon kwam er al een beetje doorheen.
Filmpje Oosterscheldekering 3
Filmpje Oosterscheldekering 4
Toen het tweede gedeelte van de kering in zicht kwam zag ik Marian Verduijn uit Nispen en ik besloot even te gaan zitten. Zodoende kon ik later ook een paar filmpjes maken die ook op deze weblog te zien zijn.
Filmpje Oosterscheldekering 5
Filmpje Oosterscheldekering 6
Ook zag ik mijn collega Maria van Garsel van de HRM afdeling Scalda voorbij lopen. Zelf droeg ik een shirt van Scalda, omdat dit één van de sponsoren was. Daarna liep ik weer verder.
Filmpje Oosterscheldekering 7
Toen de kering achter de rug was, kwam ik bij het 15 kilometerpunt. De tocht ging verder richting Vrouwenpolder.
Nog even achteromkijken naar de Oosterscheldekering.
Ondertussen werd ook een post gepasseerd waar een bon voor drank of eten kon worden ingeleverd.
Na een kilometer of 20 kwam er weer een stuk strand nu van 6 kilometer lang.
Filmpje het strand op 1
Filmpje het strand op 2
Filmpje het strand op 3
Een uurtje ploeteren door het zand. Steeds de beste plaats opzoeken om te wandelen.
Minder los zand.
Paarden op het strand
Filmpje strand 1
Redelijk vast zand.
Filmpje strand 2
Schuin achter ons was nog steeds de Oosterscheldekering te zien.
Zoals al gezegd had het strand een lengte van 6 kilometer.
Van de vorige keer wist ik nog dat dit een "hel" was. Gelukkig liep het deze keer iets beter, soms was het wel los zand, maar een groot gedeelte kon je redelijk doorlopen
Filmpje strand 3
Voetstappen in het zand
Na een aantal kilometer op het strand zag ik in de verte een man staan. Ik kon niet goed zien hoe hij gekleed was. Maar toen ik dichterbij kwam zag ik het wel, hij had zijn adamskostuum aan. Hij werd overigens wel aangesproken voor dit kostuum door de reddingsbrigade. Daarna zag ik hem weglopen.
Filmpje strand 4
Na een ruim uur konden we het strand weer af en kwamen we in Oostkapelle.
Filmpje het strand af
Hier heb ik weer even gerust, gegeten en bouillon gedronken.
Daarna ging de tocht die ook steeds met klimmen en dalen ging richting Domburg.
Filmpje op weg naar Domburg
In Domburg zag ik Jaap Glerum een andere collega die ik nog uit Goes kende. Na even gekletst te hebben liep ik weer verder.
Vorige keer begon het hier echt zwaar te worden, toen een combinatie van ziek geweest zijn, na het strand toch niet echt gerust en de zwaarte van het parcours.
In Domburg was het erg druk en er kon als je naar rechts keek het strand zien.
Het was nog lekker weer zo begin oktober en natuurlijk waren er ook vele gekomen om de wandelaars te zien.
Filmpje Domburg
Soms dacht ik dat een aantal bekende mij zagen omdat mijn naam genoemd werd. Hup Tiny. Maar toen ik al een paar keer dacht, ik ken jou echt niet besefte ik dat mijn naam natuurlijk gewoon onder mijn nummer stond. Maar zeker leuk om zo aangemoedigd te worden.
Beetje een tegenspraak, het opschrift Zeeland ... mijn provincie en dan zeggen dat ze liever in Brabant woont.
Na Domburg ging de wandeling door richting Westkapelle. Van de vorige keer had ik de indruk dat dit plaatsje dichterbij lag, maar dat bleek niet waar te zijn.
Het was een uurtje wandelen naar Westkapelle, maar onderweg kregen we een Zeeuwse bolus. Erg lekker, maar ook plakkerig.
In Westkapelle moest ik vorige keer echt iets eten, nu had ik onderweg diverse worstenbroodjes, snelle Jelles (2 stuks peperkoek) en dus die bolus.
Ook had ik al 2 appels gekregen, maar die had ik nog niet opgegeten.
Tank in Westkapelle
Na Westkapelle stond de stand van Scalda. Zij waren dus één van de sponsors. Hier zag ik mijn collega André Sturm. Ik kreeg weer een appel en 2 consumptiebonnen omdat ik met het Scalda shirt liep. Verder krijg ik later (vanuit het project Enjoy, dat verstandig eten in combinatie met bewegen promoot) mijn inschrijfgeld terug. Al snel werd een trap bereikt met een groot aantal treden. Zo net voor het einde nog een flinke kuitenbijter.
Filmpje De trap op
Om daarna weer een aantal treden naar beneden te gaan.
En weer omhoog, maar nu zonder trap.
Zoutelande kwam in zicht.
Eerst nog even naar het hoogste punt van de kustmarathon.
Net voor Zoutelande is er nog een stuk strand.
Weer los zand net voor de finish.
En omdat de paaltje op het strand soms hoog zijn, kost het met een rugzak wel wat moeite om deze eroverheen te krijgen.
Maar met enige moeite lukte het.
Daarna het strand af, ...
Schotse muziek
... de finish is reeds te zien
Nog even over een dijk, langs het toegestroomde publiek.
Daarna naar beneden de finishstraat in. Hier zag ik mijn collega Ria Lukaart. Nog even met haar gesproken en toen echt de finishstraat in.
Hier was het even een opstopping met de vele wandelaars die binnen kwamen en op de foto moesten worden gezet. We kregen een medaille en badhanddoek (met een afbeelding van de kustmarathon).
Nog 100m, dat moet te doen zijn na 42,095m
Filmpje finish (Omroep Zeeland, na 5 minuten ben ik te zien)
Na de finish bleef het druk, want daar kon je boerenhap gaan halen (boerenkool met worst) of een broodje worst. Ik nam een broodje worst liep de tent in en weer uit. (Zo kwam je buiten het parcours) Buiten besefte ik dat ik mijn wandelboekje nog niet had laten stempelen, dus ik moest weer tegen de stroom in de tent in. (Later zag ik dat er ook andere manieren waren om binnen te komen.)
Ik liet mijn boekje afstempelen en besloot hier mijn 2 consumptiebonnen te verzilveren. Daarna richting het voetbalveld waar mijn auto stond.
Ik zag dat richting het centrum van Zoutelande een file begon te ontstaan. Bij het voetbalveld werd aangegeven dat ik rechtsaf moest, wat betekende dat ik van het centrum van Zoutelande afreed. Maar ik kon me van de busrit van vanmorgen herinneren dat er op een bepaald moment een bord stond richting Middelburg. Dus daar reed ik naar toe en negeerde de aanwijzingen van het navigatiesysteem. En zo kon ik doorrijden en in Middelburg de A58 op. Om 19.00 u was ik thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten