De laatste dag van de 91
ste Vierdaagse. Tot nu toen was het weer goed geweest, voor vandaag werd echter vanaf ongeveer 15.00u regen en onweer voorspeld. En meestal zijn wij pas rond 4 uur half 5 binnen. Laten we er maar het beste van hopen. We begonnen voor de derde achtereenvolgende dag aan de lange Heijendaelseweg die we nu helemaal afliepen. Toen we naar rechts gingen staken we de Via Gladiola al over waar we later op de middag de intocht zouden beginnen.
Uiteindelijk kwamen we langs Weezenhof waar ik nog even van de toilet gebruik ging maken. Het was erg druk. Mijn broer wachtte iets verder in de route op mij. Toen ik bij hem langskwam wilde ik doorlopen en ik sprak af om ergens tussen Nijmegen en St'Walrick te rusten. Maar het ging zo goed dat we direct doorliepen naar onze 2de rustpunt ongeveer een kilometer na de splitsing met de 30 en 40 km.
Ook Giel was weer aanwezig. (One of us)
Hier zagen we de RTL4 verslaggever weer die ook nog steeds met zijn camera rondliep. Tussen Nijmegen en St. Walrick had ik al even met hem gesproken en ik had hem mijn kaartje gegeven. Hij zei dat hij mijn site al kende en had gebruikt om informatie op te zoeken.
Op weg naar de Brug bij Grave kwamen mijn broer en ik in gesprek met een jongen. Het gesprek ging over van alles maar werd pijnlijk toen hij ons vertelde dat hij fanatiek supporter van De Graafschap was. Even voor de niet voetballiefhebbers, met de Kerst 2006 stond RBC Roosendaal 11 punten los op De Graafschap en leek zonder problemen op het kampioenschap en promotie af te gaan. Maar na de winterstop begon RBC Roosendaal met een dusdanig slechte reeks dat ze uiteindelijk 13 punten achter De Graafschap (als 3de zijn geëindigd) Maar we waren het er wel over eens dat De Graafschap een goede reeks had gehad en terecht was gepromoveerd. Maar het blijft natuurlijk pijnlijk.
Krijgt het eendje ook een Vierdaagsekruis? (Ik weet dat het eendje een stuk richting de Brug bij Grave niet heeft meegerold.)
De brug bij Grave kwam in zicht en ik passeerde ook weer een groep militairen waar één van de meisjes (Stef dacht ik) 18 jaar werd. Eerder op deze dag hadden we al voor haar gezongen. Je kon merken dat ze dacht ""Not the whole day please". Maar dan moet je maar niet met zo'n grote button lopen. (Of hebben haar groepsleden dat gedaan???)
Toen we de brug over waren kwamen we in ons Brabants land, dus we vallen zeker niet uit totdat we bij de Brug bij Cuijk Brabant weer uit zijn. (en daarna natuurlijk ook niet meer!!)
Bij het bovenstaande uitzicht op Grave moesten we ook weer onze kaart laten knippen.
Grave bracht ons weer een heel vervelend kasseienstraatje waar je de voeten best wel gaat voelen.
We hebben in Grave weer even gerust bij een muurtje maar na 10 minuten liepen we weer richting Gassel.
Gassel was om ongeveer 9.40u bereikt. (Ik kan hier niet smokkelen want je kunt de tijd duidelijk op de kerkklok aflezen.) Op naar Beers waar we enkele honderden meter meelopen met de 40 km die daarna gelijk weer via een kortere route naar Cuijk lopen.
In Beers zagen we de tullepetaonse vlag (Tullepetoan --> naam Roosendaal tijdens Carnavalstijd.) Hoewel ik de vlag wel in mijn koffer had gestopt ben ik hem helaas vergeten.
In Beers kochten we ons traditionele puddingbroodje bij “Van Dijk”. Ik was aan de beurt om het te betalen en zei tegen het meisje achter de balie dat ik hier 2 jaar op had gewacht. Ze zei dat ik iedere dag langs kon komen voor zo’n broodje, waarop ik antwoorden dat dit wel ver rijden was vanuit Roosendaal. Ze begreep wel dat ik niet Rozendaal bij Arnhem bedoelde.
Nog een klein lusje rond Beers en dan via Vianden naar Cuijk. Op dit moment kreeg ik een SMS dat daar mijn zwager , zus , nichtje en neefje waren. Ze zaten net na de burgemeester bij een paal met een gat erin, vlak bij toiletten. Nou we zouden eens goed kijken of we met deze wetenschap ze zouden vinden.
We naderden Cuijk en de plaats waar vroeger een muurtje was waar mijn vader en moeder altijd zaten. Even een moeilijk moment, hoewel 2001 de laatste passage was voor mij waarop ze mij kwamen aanmoedigen (in 2002 waren ze er wel maar toen was ik de 3de dag gestop.) Veertien februari is mijn vader namelijk overleden en dan denk je op zo’n moment wel even terug aan de jaren dat hij ons in Cuijk kwam aanmoedigen. Mijn moeder komt overigens ook niet meer naar Cuijk maar dat komt omdat ze zelf de 30 km loopt.
In Cuijk zaten dus een aantal supporters waaronder mijn zus , zwager , nichtje en neefje. Het was sinds 2003 geleden dat ze geweest waren, mijn nichtje was toen vier jaar, mijn neefje twee jaar.
Foto 2007
Foto 2003
De brug bij Cuijk kwam in zicht en we verlieten Brabant weer om naar Mook te lopen. Deze Pontonbrug die ik dit jaar voor de 10de maal zou oversteken werd na 5 minuten bereikt. Tiende zou u zeggen maar je loopt toch voor de 11de keer. Dat zit zo, in 1995 toen ik voor de 1ste maal liep waren we rond 15.05u in Cuijk en werd de brug al afgebroken. De laatste wandelaars werden m.b.v. een bootje overgevaren. Wel leuk overigens maar op dat moment begint de tijd wel te dringen. We mochten overigens toen tot 19.00u binnenkomen vanwege de warmte. Nu waren we om 12.33u bij de brug.
Toen we de brug overwaren wandelden we dus richting Mook, het plaatsje dat we in de tegenovergestelde richting doorliepen t.o.v. gisteren. Verder ging je na het centrum direct de grote weg op. Het was nu op 'n bocht richting Malden na ongeveer 15 km rechtdoor richting Nijmegen en het Gouden Kruis met kroontje.
Hierboven ziet u nog vrolijke zomerse taferelen maar toen ik richting Molenhoek liep gebeurde er iets wat ik tijdens de Vierdaagse nog nooit had meegemaakt. Regen , extreem warm , koudere dagen sinds 1995 had ik het allemaal meegemaakt. Maar onweer NEE dat nog nooit. Het weer sloeg zo snel om dat ik heb moeten schuilen net voor Molenhoek. Ik had geluk dat ik met nog een viertal wandelaars kon schuilen onder een afdak bij een huis. Helaas schrok de bewoner zo dat ze angstvallig de deur sloot. Ik heb daar zeker 20 minuten geschuild en door de seconden te tellen tussen bliksem en donder bleek het onweer toch maar 3 km (9 tellen) van ons vandaan te zitten.
Maar toen na 20 minuten de afstand groter werd en ook de bliksem afnam (al waren er soms toch wel enge momenten) ben ik doorgelopen. Ik had de indruk dat mijn broer (die ik had geSMSt) voor mij liep maar hij had gelukkig ook geschuild bleek later.
Door de regen had ik de indruk dat ik zeer snel door Malden liep en vlug bij intratuin was waar de VGZ stond. Hier krijgen we altijd een drankje. Mijn broer kwam iets later en we hebben ook hier zeker nog een kwartier geschuild voor de regen.
Na dit schuilen besloten we toch maar weer verder te lopen richting Via Gladiola. Het bleek dat de riool de hoeveelheid water moeilijk kon verwerken. Maar op een gegeven moment begon het toch weer minder hard te regenen, de paraplu's verdwenen en het werd zelfs weer droog. Alleen de schoenen en sokken waren drijfnat.
Het werd steeds drukker langs de kant, het publiek had zich niet laten afschrikken door de regen. Toen ik de kruising Groenestraat St.Annastraat (sorry Groenestraat Via Gladiola) naderde stond daar de agent die samen met zijn collega ieder jaar op ludieke wijze de wandelaars en het kruisende verkeer regelt.
En de aanmoedigingen bleven komen.
hom de Graaf deelde gladiolen uit aan de wandelaars en ik heb hem persoonlijk bedankt voor deze geweldige week. Nu moest ik op gaan letten want een collega van het ROC Zeeland zou mij in komen halen. Ik kreeg haar niet te pakken via SMS of telefoon , ze had ook al een aantal maal gebeld.
Maar bij de finish had ik haar nog niet gezien. Maar ik haalde wel mijn gouden kruis met kroontje op.
Even zitten na gedane inspanningen, ik zocht eerst mijn zus op die naar Nijmegen was gekomen. (mijn zwager , nichtje en neefje waren vanwege de drukke al naar huis gegaan.). Daarna zocht ik mijn broer op die bij de Albrontent zat. Ik besloot mijn collega te SMSsen en te vertellen dat we naar
Koks en Ko gingen en daar tot ongeveer 17.30u zouden blijven.
Bij
Koks en Ko dronk ik samen met mijn broer een koud pilsje. Toen belde mijn collega met de opmerking dat ze wegens storingen vastzat in Arnhem. Logisch dat ik ze dus niet kon vinden. (En jammer dit was al haar 2de poging in 2005 had ze mij ook al gemist.)
Daarna vlug naar het gastgezin , even douchen en eten. We konden zelfs friet krijgen maar besloten de overgebleven Chinees nog op te eten.
Het was nog even spannend of we s'avonds naar de stad konden vanwege het weer, maar na een kleine regenbui werd het weer droog en liepen we nog even naar de stad. Hier hebben we bij Cafe Van Rijn nog enkele biertjes gedronken op onze overwinning.
Moeder (4x)
Marian (2x)
John (11x)
Tiny (11x)
Vergeet mijn gastenboek niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten