Woensdag 22 juli 2015 (De Dag van Wijchen en het bloed kruipt)

 

Niet gestart

Gister schreef ik als laatste in mijn verslag See you in Wijchen.   

Ik had namelijk het plan opgevat om te kijken of ik in staat was met de trein richting Wijchen te rijden. Ik wist dat de doorkomst daar vlak bij het station was en dat er ook 'vrije' tribune is. Het bloed kruipt uiteindelijk toch waar het niet gaan kan.

Mijn moeder zou meegaan. We besloten samen met mijn chipkaart een meereiskaart te gebruiken. Omdat we pas na 9 uur met die kaart mochten inchecken en we tien voor negen mee wilden (anders waren we misschien te laat in Wijchen om mijn broer te zien) moest voor het eerste stuk Roosendaal-s'Hertogenbosch wel gewoon worden ingecheckt. In verband met mijn operatie zag ik het niet zitten om eerder snel in en uit te checken.  

In s'Hertogenbosch moesten we overstappen en hadden we een kwartier de tijd. Daarna in de trein naar Wijchen. 

Hier zagen we al een stuk van de Vierdaagse. Niftrik was ook te zien. Hier moest mijn broer voor de laatste maal langst. 

Door het raam van de trein maakte ik al een aantal foto's. 

Terug van Niftrik op naar Wijchen. 

Station Wijchen 

In Wijchen was het maar een klein stukje te lopen naar het parcours.

Er kwamen al veel wandelaars langst. 

Vlag Korps Commandotroepen 

Na een minuut of tien staken we over.  

Merlijn Waardenburg van SBS6. 

Gelukkig kon ik een plaatsje krijgen op de tribune. Lang staan was namelijk nog lastig.

Er kwamen steeds meer wandelaars voorbij.

Het werd steeds drukker en gezelliger.

Ook het publiek werd door de wandelaars opgewarmd.

Houden van de Vierdaagse 

Even een snoepje pakken. 

Ondertussen stuurde ik hints naar mijn broer. Bv: Zie ik nu Blarenpost Wijchen staan? 

Opeens zag ik Ron Konijn langskomen. Hij was lid geworden van Wandelclub de.boomzager.nl . 

Want Jan van Vulpen mag eigenlijk geen reclame meer maken 

Maar tegen een wandelclub kun je toch geen bezwaar hebben. 

De wandelaars bleven in grote getale langskomen. 

Mijn broer verwachte ik tussen half twaalf en half één.

Maar nadat deze wandelaars rond half twaalf langsliepen ... 

... kwam mijn broer er ook aan. Ik had het laatste SMS-je van de tullepetaonse vlag (die ik bijhad) niet meer kunnen verzenden. 

Hij was verrast om ons te zien maar wilde na enkele minuten toch richting onze vaste rustplaats in Woerzik doorlopen. 

Mijn moeder en ik bleven nog even enkele minuten zitten. 

Zodat we nog even wat wandelaars konden zien en foto's konden maken. 

Het liep allemaal nog goed door, al merk je wel dat er tussen de "laatkomers" wandelaars zitten die al moeite gaan krijgen. 

Maar ook bij de laatkomers zijn er wandelaars die nog goed lopen. Ze doen het echter op hun gemak en genieten van de Vierdaagse en het publiek. 

Rond half één gingen we de weg weer over. Hiervoor liep ik een stukje met de wandelaars mee om langzaam naar (in dit geval) links te manoeuvreren. 

Nadat ik aan de linkerkant ook nog wat foto's heb gemaakt ... 

... en deze man met schoenen voorbij zag komen ...

(Nu kan gedacht worden dat dit normaal is als je wandelt, maar deze man staat bekend om op klompen te lopen.)  

... liepen we weer richting het station. 

In de verte zag je de wandelaars nog een overweg oversteken. 

In de trein kon ik weer wat rusten, het was toch wel vermoeiend. 

En zeker de moeite waard. Ja het bloed kruipt. Ik had zelfs al plannen om naar Groesbeek te gaan. Daar moet ik in Nijmegen echter wel een bus voor nemen die erg druk zal zijn.

Ondertussen liep de Vierdaagse verder richting Nijmegen en de Roze Woensdag. 

Vergeet mijn gastenboek niet: