Na ruim 3 weken hoesten, waardoor tijdens het wandelen de afstanden klein waren gebleven, was het maandag 19 april eindelijk beter. Een beetje nahoesten, maar niet bij iedere inspanning een hevige hoestbui. Dus ik zag erg uit naar de Lentetocht in Dongen.
Dinsdag 20 april zou er bijna nog een kink in de kabel komen. Mijn kleine teen had ik gestoten tegen de bank en toen ik woensdag opstond was de teen blauw en pijnlijk.
Gelukkig viel alles wel mee. Samen met mijn broer reed ik rond half zeven richting Dongen.
We hadden hier nog nooit gewandeld, dus we waren benieuwd. We werden naar een parkeerplaats gestuurd via pijlen. En toen kwam de eerste verrassing. We moesten nog een kleine kilometer naar de start lopen. Overigens wel in een rustige omgeving. Toen we ons hadden ingeschreven konden we om 7.37u starten.
We kregen de routebeschrijving van de eerste 14 kilometer mee. Daar was de eerste rust.
Al snel liepen we een stukje langs het water.
Daarna liepen we door een bos. De paden waren niet drassig dus we konden er een stevig tempo inzetten.
Er was even twijfel over de route, was er een pijl verdwenen of hebben wij hem gemist. De rest van de route was ook goed gepijld, dus we houden het maar even op het laatste.
Ik raakte in gesprek met een man uit Tilburg, die dit jaar voor de 9de keer de Vierdaagse van Nijmegen gaat lopen. Na ruim 6 kilometer kwamen we bij de wagenrust. Hier kon wat worden gedronken.
Daarna liepen we verder door het bos. Ik liep nog een stuk met de man uit Tilburg mee, gaf hem een kaartje van deze weblog.
Het was een mooie omgeving.
Op een bepaald moment ging ik weer bij mijn broer wandelen. We liepen langs de snelweg.
Om deze snelweg later over te steken. (Via een viaduct uiteraard :-) )
We mochten niet naar Oosterhout wandelen (Oosterhout dat ligt toch bij Nijmegen ?!), maar moesten rechtsaf. Dit stuk herkenden we van een tocht in Teteringen. Hier liepen we dan ook naar toe.
Soms werd even gewacht ...
... om daarna weer verder te wandelen.
Teteringen werd bereikt en nadat we een stuk door Tereringen hebben gewandeld ....
... kwamen we bij de rust.
Zo snel als we bij deze rust na 14 kilometer waren, zo langzaam was de bediening. En het was toch echt niet druk voor de 3 serveersters die rond liepen. Eerst duurde het al 10 minuten voordat we konden bestellen, daarna duurde het weer 10 minuten en toen werd er gevraagd wat we ook weer hadden besteld. Andere wandelaars zagen we ook al klagen, sommige waren al 20 minuten aan het wachten op appeltaart. Volgens mij hebben ze het er maar bij gelaten.
Mijn broer kijkt waar de consumpties blijven, we hadden reeds betaald anders waren we verder gewandeld. De man uit Tilburg zat overigens ook bij ons en hij vond het ook lang duren.
Genoeg geklaagd, we liepen na deze wat langere rust weer verder door Teteringen. We hadden ondertussen ook het 2de gedeelte van de routebeschrijving gekregen.
En zagen in de verte de toren van Breda.
Ook de paarden en eenden waren aan het genieten van het mooie lenteweer.
We liepen weer een stuk door het bos, richting de 2de rust in Dorst.
Maar deze rust was pas na 26 kilometer.
Mijn broer zocht een bankje om even zijn sok en schoen goed te doen. Dat bankje werd pas gevonden nadat hij had besloten maar even op een boomstam te gaan zitten.
De tocht liep voorspoedig, het weer bleef goed.
Het stukje bos was daarom heel leuk en goed te bewandelen.
We moesten wel een drukke weg oversteken.
Uiteindelijk kwam de rust in zicht.
De poort stond al open.
Omdat we hier zelf konden bestellen (en het niet druk was) hadden we eerder onze consumptie.
Na de rust liepen we verder over de camping. Het laatste deel van de route hadden we ondertussen gekregen. Nog 6 kilometer en we zouden ook deze tocht weer hebben volbracht.
Weer liepen we een stuk door het bos.
Maar we waren al snel in Dongen.
Daar liepen we ruim 1 kilometer langs het water.
We zagen dat de finish aan de overkant was.
We moesten nog over de voetgangersbrug.
We klommen over een hek, om 100m af te snijden. FOEI FOEI. En het gaf ook wat pijnlijke spieren. Kwaad straft zichzelf.
Nadat we aan de andere kant van het water waren …
... was de finish snel bereikt.
Er werd hockey gespeeld en gevoetbald.
Wij moesten naar de kantine, waar we om 14.31 uur aankwamen.
Na iets gedronken te hebben, liepen we weer terug naar de auto (bijna 1 kilometer dus weer !!!) Zodoende werd de wandeling bijna 35 kilometer. Een goede training dus.
En uiteindelijk kwam de auto in zicht. Terug naar huis. Zeker een tocht om nog eens op het wandelprogramma te zetten.
Vergeet mijn gastenboek niet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten