Olympustocht Halsteren 25 mei 2013 (30,2 km)

 

Vandaag stond de Olympustocht in Halsteren op het programma. Een tocht die ik al meer had gewandeld. Samen met mijn broer besloot ik 30 kilometer te wandelen.

Toen we aankwamen moesten we een parkeerplaats zoeken. Er was er nog één op het terrein bij de start over, maar de buik moest wel worden ingehouden om uit te stappen. En ook maar even een foto maken van wie er naast me stond.  

Ik had overigens wel voldoende ruimte gelaten om deze bestuurders in te laten stappen, maar ze stonden wel wat 'ongelukkig' geparkeerd. Ik had mijn RunKeeper weer aangezet om later de route en tijd te kunnen bekijken. Zou RunKeeper ook 30,2 km aangeven of zal er een afwijking optreden? We schreven ons in en begonnen om tien over half negen met de wandeltocht. Als eerste liepen we rond de grote Melanen. 

Door het prachtige weer waren er een aantal mensen aan het vissen.  

Daarna liepen we verder en kwamen langs een hertenkamp.  

Snel hierna was de eerste rust en controle, waar we direct doorliepen. 

We waren net 5 kilometer onderweg en de volgende grotere rust was op 12 kilometer.  

Wel zagen we een pijl over het hoofd waardoor we na ongeveer 300m merkten dat er geen pijlen hingen. Of was de pijl er niet? Na een stukje terug te zijn gewandeld bleek dat de pijl er wel degelijk hing.  

We liepen soms in wat bosrijk gebied dan weer op een harde ondergrond.

We kwamen wandelaars tegen die al een lus hadden gemaakt en vertelden dat het stuk wat wij nog moesten doen richting de tweede rust lang was.   

Maar na een half uurtje te hebben doorgestapt en aan de kant nog een hondentraining te hebben gezien, kwam de A58 in zicht.  

Deze moesten we via een tunneltje onderdoor om bij de rust te komen. 

Het was De Wouwse Tol waar nu La Place in gevestigd was.

Hier hebben we wat langer gerust en wat gedronken. 

Daarna kwamen we in een bosrijk gebied bij Bergen op Zoom. 

Hoewel ik even de indruk had dat we regelmatig op dezelfde stukken kwamen bleek dat later (RunKeeper) niet zo te zijn.  

Wel moest goed worden opgelet om geen pijlen te missen.   

Na 17 kilometer kwamen we bij een wagenrust. En hier bleek dat er ook 25 kilometerwandelaars voorbij kwamen.

Zij hadden dus een splitsing gemist omdat dit niet de bedoeling was. Weer even zitten en wat drinken om daarna wederom in het bosrijk gebied te wandelen. 

Nu kwam de 25 kilometerroute er op een bepaald moment weer bij.  

Op een bepaald moment vond ik het weer wel genoeg dat bos, zeker omdat zoals ik al eerder schreef leek dat we steeds op dezelfde stukken uit kwamen.  

Gelukkig konden we uiteindelijk de A58 weer over en kwamen we bij een bruggetje waar we eerder de wandelaars zagen die vertelden dat het een lang stuk was richting de tweede rust.

We konden weer richting Halsteren gaan wandelen.  

De rust na 23 kilometer sloegen we over, want enkele kilometers later was er weer een rust. 

En het liep nog lekker dus maar even kilometers maken. Nadat we onder dit viaduct waren gelopen, kwam inderdaad de rust in zicht.

Gelukkig maar wat de natuur riep me. (Lees ik moest een sanitaire stop maken) Het was hetzelfde punt als de eerste rust.

Ondertussen was mijn broer die iets achter mij liep ook gearriveerd en samen dronken we wat. 

Toen viel ons op dat de EHBO- hulpverlener een bekende van ons was, zij had een aantal lessen verzorgd bij EHBO-vereniging Vitalis.

Na de rust liepen we verder. Ik wist van eerdere jaren dat deze tocht ook langs Fort de Roovere kwam en vond het jammer dat het dit jaar niet zo was.  

Maar ik vergiste me, dit Fort was tot het einde bewaard. Op weg naar Fort de Roovere maakte ik een misstap en zwikte een beetje weg. Aan het eind kreeg ik dus toch nog een beetje pijn aan de linkervoet. 

Gelukkig viel het mee en even later bereikte we dan ook het fort met de Mozesbrug. 

Van een bepaald gezichtsveld lijkt het of je in het water loopt. 

Nadat we het Fort waren gepasseerd keek ik nog even om en liep daarna de laatste kilometers.  

Beetje pijn van de zwik, maar al met al viel het wel mee. (En later heb ik er eigenlijk geen last maar van gehad.)  

Nog even dit paard op de foto zetten die ook aan het genieten was van deze lentedag. 

Na 6 uur en 19 minuten konden we ons afmelden. De RunKeeper gaf 27,73 km aan, gevoelsmatig hadden we toch het idee dat de tocht 30 kilometer was. Zou het in het bos misschien niet goed zijn gegaan. Bij een volgende langere wandeltocht maar eens kijken of er dan ook een afwijking op gaat treden. Na nog even iets te hebben gedronken reden we weer huiswaarts. 

  

Vergeet mijn gastenboek niet: