zondag 18 juni 2017

Vrijdag 18 juli 2008 (Intocht en het klokje rondgelopen)

  
 
Nu de laatste kilometers nog over de via Gladiola. Mijn collega (die al sinds 2005 heeft geprobeerd mij bloemen aan te bieden.) had al een paar keer gebeld om 'n indruk te krijgen hoe laat ik binnen zou zijn. En ik was tot net voor de Via Gladiola goed te bereiken.
In 2005 hadden we elkaar overigens op 'n haar gemist, in 2006 was de Vierdaagse afgelast en in 2007 kon ze wegens een blikseminslag tussen Arnhem en Nijmegen ook niet aanwezig zijn. Viermaal is scheepsrecht zullen we maar zeggen. Ik had overigens al aangegeven dat mochten we elkaar weer missen ik naar restaurant stationzicht bij het station (verrassend) zou komen rond 17.00u.
Vaak kleden wandelaars zich net voor de Via Gladiola nog even om om zodoende meer op te vallen.



Ik liep langs Charlemagne de plaats waar de militairen zich opmaken voor de Via Gladiola en bereikte al snel de Scheidingsweg.

Even wilde er een wandelaar net voor mijn voeten naar de kant springen. Als ik daar wat van zeg wordt er vanuit de kant toegeroepen om niet zo chagrijnig te zijn. Maar supporters bedenk eens even hoe u zich zou kunnen voelen naar bijna 200 km in de benen. Ik wil mijn Vierdaagse ook uitlopen.

Het liep op sommige momenten niet echt goed door maar al het publiek dat volop aanmoedigde deed dat snel vergeten. En ook de militairen groepen met hun vlaggen was spectaculair.

En als je familie en bekenden zag moest er natuurlijk even worden gefeliciteerd.


Om daarna weer verder te lopen richting de Wedren.




Ook de jeugd was aanwezig en er werd veel muziek gemaakt.
En ook waren nog niet alle gladiolen uitgereikt. Ik kreeg ook nog een gladiool.

En ook zij had al een aantal bloemen ontvangen.


En nog steeds waren er mensen die uitkeken naar hun familie , vrienden en bekenden.




En het werd nog drukker en gezelliger. Gelukkig viel de regen nu weer wel mee.



En ook deze twee meisjes zagen de wandelaars voorbij lopen.

Er kwamen steeds meer groepen met vlaggen en ook muziekgroepen liepen voorbij.

Moeder en dochter liepen ook richting de agent die op de kruising Groenestraat en Via Gladiola het verkeerd stond te regelen.
Zeker als de wandelaars even moeten inhouden en daarna de doorgang krijgen is dat een heel spektakel.

De laatste kilometers verliepen stapvoets en soms moest er zelfs even worden gewacht.








De militairen moesten uiteraard begroet worden. Ook Johan Willemstein en Frank de Graaf stonden de wandelaars aan te moedigen op hun laatste meters.




De laatste kilometers liep ik heel langzaam om zo op te vallen voor mijn collega. Maar in de drukte is het haast onmogelijk om iemand te vinden. Ik had nog geprobeerd te bellen, maar kreeg de voicemail. Ik zei dat ik aan de rechterkant zou blijven lopen.



Maar toen ik de finish had bereikt had ik nog niemand gezien. Maar het nummertje 12 was binnen, het klokje was rondgelopen.


Ik besloot toen maar naar het station te lopen. Het lukte op dat moment mijn collega te bellen. Ze zou ook naar het station gaan. En na een aantal eerdere pogingen kon ze nu de bloemen persoonlijk in Nijmegen aan mij geven.
Mijn broer zat ook ondertussen bij het restaurant stationzicht. Hier genoten we nog even van een heerlijk pilsje. Dat hadden we wel verdiend naar 200 km afzien. Alhoewel, het was eigenlijk voor mij een van de gemakkelijkste Vierdaagse.
Mijn broer had zich bij Omroep Gelderland nog even op de foto laten zetten.
En ik liet me voor het station met mijn gladiolen fotograferen. 
Daarna aten we nog een lekker patatje dat we kochten bij een frietkraam.
We konden rond kwart voor zeven met de bus richting Beek. Hier liep ik bewust even heel moeilijk wat opgemerkt werd door het gastgezin. Maar toen ik binnen kwam liet ik zien dat het wel meeviel.
De douche was heerlijk en nadat we nog even met Rob en Marian hadden gepraat over de laatste dag gingen we naar het altijd gezellige Beek om nog een pilsje te drinken bij 't Spijker.
En het was inderdaad gezellig. Er was live muziek en er zaten veel Vierdaagselopers. We dronken nog drie pilsjes en net voor elf uur namen we bij de patatkraam aan de overkant nog een balletje gehakt. Toen vlug slapen want we moesten de volgende dag weer richting Roosendaal,
Start : 4:13u
Brug Cuijk : 12.55u
Finish : 16:59u
Doorkomsttijden :
Meetpunt , Afstand , Tijd
Prins Bernhardstraat, Nijmegen , 0 km , 04:16u
Malderburchtstraat, Nijmegen , 7,2 km , 05:26u
Kasteelsestraat, Overasselt , 13,7 km , 07:30u
Hoeve, Gassel , 23,9 km , 09:56u
Cuijksesteeg, Mook , 37,8 km , 13:23u
Rijksweg, Malden , 46,6 km , 15:38u
Wilhelminasingel, Nijmegen , 50 km , 16:54u

Vergeet mijn gastenboek niet:
https://www.tboek.nl/gastenboek/tinykouters/


Speciale dank gaat uit naar:
Rob en Marian (ons gastgezin in Beek)
St. 4Daagse Nijmegen (voor het organiseren van de 4Daagse)
KRO Wandelen (voor de voortreffelijk verzorging en spullen die we mochten ontvangen.)
KNBLO (voor de verzorging gedurende de 4 wandeldagen)
Vereniging Gouden Kruisdragers (voor de verzorging gedurende de 1ste en 3de dag)
Politiekorps (dat ons in Elden thee aanbood)
Twee dames in Ottersum (voor het leuke gesprek en het aanbieden van een stoel)
Annemarie (die me een stukje over de Zevenheuvelenweg heeft geholpen.)
Bakker van Dijk in Beers (die ondanks dat de puddingbroodjes op waren ons heeft kunnen verblijden met een heerlijke appelflap.)
Mijn moeder en haar vriendin (die ons hebben aangemoedigd in Cuijk. Ma volgend jaar wil ik u niet meer in Cuijk zien. Maar wel met de zilveren medaille op de Via Gladiola)
Mijn broer (die mij al jaren lang een goede afplaktip heeft gegeven maar die ik pas dit jaar heb gebruikt.)
Mijn zwager, zus, nichtje en neefje (die vanuit Frankrijk ons steeds een SMS-je stuurden om te vragen hoe het ging. Zeker de eerste dag kwam dat SMS-je voor mij op het juiste moment tijdens mijn dipje.)
Supporters langs de kant (die ons snoep , stukjes fruit etc. aanboden)
Joan Luijt (mijn collega die me nu eindelijk heeft getroffen na drie eerdere pogingen)
Schoenenverkoper Mervo Sport Roosendaal (voor het geduld en vakkundigheid zodat ik de juiste schoenen kon uitkiezen)
En iedereen die ik vergeten ben.
Zonder hun steun had deze 92ste Vierdaagse niet succesvol afgerond kunnen worden.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten