Bevrijdingsmars Dordrecht 5 mei 2012 (34 km)

De afstand moet nu snel worden opgevoerd, de Vierdaagse komt er al snel aan. Toch leek het op 4 mei weer even wat minder te gaan met de knie (nadat ik deze eerder deze week had gestoten. Maar gelukkig viel het mee.
Daarom de bevrijdingstocht die elk jaar op bevrijdingsdag in Dordrecht wordt georganiseerd.

Alleen is er geen bevrijdingsdag/-tocht zonder de Dodenherdenking. Ook in Roosendaal wordt hieraan ieder jaar aandacht besteed.

En het lijkt wel of er ieder jaar meer belangstelling voor komt.  

Toespraak Burgemeester Niederer 

Toespraak Gast van de Burgemeester

En een indrukwekend verhaal over verzetstrijders die niet weken voor de bezetter en dit vaak met het hoogste offer moesten betalen. 

2 Minuten stilte 

Iedereen kon na de burgemeester langs het monument lopen.

Er werden veel bloemstukken weggelegd.  

Maar deze weblog gaat over wandelen en zodoende stond mijn broer om half acht voor de deur om richting Dordrecht te vertrekken voor 35 kilometer. 

Om half negen was de start, helaas stonden we aan de verkeerde kant zodat we nog niet direct de route in ons bezit hadden. 

Toen we de route hadden gekregen (waar later bleek dat er een stuk route niet in stond.) 

Het eerste gedeelte van de tocht zou ruim 6 kilometer zijn. 

En liep in door Dordrecht. 

Het weer was een beetje dreigend, maar het zou niet gaan regenen. Dit lammetje geniet van het gras.

En ook dit paard stond vrolijk in de wei. 

Al snel hadden we in de gaten dat het eerste stuk toch langer was dan 6 kilometer. 

Zeker toen we al 1½ uur aan het wandelen waren en de rust nog niet was bereikt. 

We bleven maar door wijken van Dordrecht wandelen. 

En schrokken toen we zagen dat het al 12 uur was. Zo lang hadden we toch niet gewandeld.

De horloge gaf uitsluitsel het was pas 10:18u. 

En we waren daarna al snel bij de rust. Zeker 9 kilometer was al afgelegd. 

Na een cola en een puddingbroodje, liepen we weer verder. De vlaggen hingen buiten. 

Oorlogsmonumentje 

We bleven zoals de hele toch in of in ieder geval dicht bij Dordrecht te blijven. 

We moesten nu goed naar de pijlen kijken omdat dit gedeelte van de route ontbrak in de routebeschrijving. 

Hier stonden ook dieren in de wei. 

Soms zagen wandelaars een pijl over het hoofd, maar dat werd snel opgelost. 

Het begon soms een beetje te regenen. 

Maar dat kon deze kuikentje niet deren. Ze zwommen lekker bij hun moeder. 

De rust kwam weer in zicht. Nog een paar kilometer te gaan. 

Zeker toen we deze klok weer zagen, wisten we dat we bijna konden rusten. Ondertussen had de klok even gelijk gestaan. 

Het was nu 12:07u.  

Voor de tweede maal kwamen we op dezelfde rust. Nu moesten we rechtsaf. 

Maar eerst even een sanitaire stop en rusten. Er was +/- 17 kilometer afgelegd, nog 17 te gaan. 

Nu liepen we langzaam richting het centrum van Dordrecht. 

Maar eerst nog even door een parkje. 

Hoewel het wel wat regenachtig bleef, was de temperatuur goed. 

Een Vierdaagsewandelaar heeft echter voor hetere vuren gestaan. 

Nog even een parkje. 

Langzaam kwam het centrum dichterbij. 

In de verte stond de brug omhoog. 

Het centrum was bereikt. 

We liepen een heel stuk door het centrum en langs de Dortse Kil. 

Aan de overkant was Zwijndrecht te zien. 

Ook in het centrum hingen de vlaggen uit. 

De lange ijzeren brug. 

Na een tijdje werd de volgende rust bereikt. 

We hadden 26,5 kilometer gewandeld. Even tijd om op een bankje over de Dortse Kil naar de andere kant (Zwijndrecht) te kijken. 

Daarna liepen we weer verder voor de laatste 6,5 kilometer. 

We liepen door deze poort. 

Even een keuze, ik liep linksaf, mijn broer rechtdoor. Misschien niet zo slim van mij, want het was erg glad. 

Al snel kon ik weer van het gladde gedeelte af. 

Maar eerst nog even dit vogeltje op de foto. 

Even een drukke weg over ... 

... om daarna weer een stuk langs het water te lopen.  

Na een klein extra rondje van ongeveer één kilometer kwam de finish al snel in zicht.  

Ik ga even mijn dak maaien vrouw. 

Nog even door het Jeugddorp. 

Om langzaam de finish in zicht te krijgen. 

We kwamen om 15:15u aan. Zes uur en 45 minuten voor 34 kilometer. Ziet er hoopgevend uit voor de volgende tochten.

Bij de finish zagen we dat onze visitekaartjes op een hoop waren gelegd. Jammer, want ze liggen er natuurlijk niet voor niets. Overigens lagen de andere wandelfolders op een andere plaats. 

Vergeet mijn gastenboek niet: